tag:blogger.com,1999:blog-85212867527359328702024-03-15T15:43:25.081-07:00BohomazingBohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.comBlogger34125tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-35449241417706905112022-02-16T14:11:00.004-08:002022-02-16T14:13:09.204-08:00Stwory 3D odc. 2<p> Chwilą, której nie mogłam się doczekać od pierwszego zetknięcia z grafiką 3D była ta, w której będę mogła podziwiać swoje dzieło w ruchu - chciałam stworzyć animowaną postać. </p><p>Jednocześnie było to moje pierwsze doświadczenie z rzeźbieniem tak skomplikowanych kształtów w Blenderze. </p><p>Początkowo szło niemrawo, muszę przyznać, nieprędko rzeźba zaczęła przypominać pożądaną formę:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span></span><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0EBiO8OH1FJXEzZ5a7rSjJlRN1q48dtEUcQOU75rQ8qLPB0xL-cIOwilzI1i66xpgSmssoWM1z0OZnyf-gEuJfbCralMrtCb9BJkEY26UsMv27m1ILmeno8I3VrOA7XA-3TPkuILaMK_eTo5LzxpSpSAObgqzNbzHMm_g1W3JRmOWrlZN8wpWoEqC=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0EBiO8OH1FJXEzZ5a7rSjJlRN1q48dtEUcQOU75rQ8qLPB0xL-cIOwilzI1i66xpgSmssoWM1z0OZnyf-gEuJfbCralMrtCb9BJkEY26UsMv27m1ILmeno8I3VrOA7XA-3TPkuILaMK_eTo5LzxpSpSAObgqzNbzHMm_g1W3JRmOWrlZN8wpWoEqC=s320" width="320" /></a></div><div><br /></div><br /><p><span></span></p><a name='more'></a>Z czasem jednak zaczynałam coraz lepiej rozumieć mechanikę pędzli. <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhgjkb_9CwRwxulzmyCjYKV8M4wqnyFCnipZjzwXNANcr-XezxcZIsdJ7kwo5QN3quPOJqM1FUa1Gg4KkFnf7Wc9_1yfV8Xnx9g1T2PpXxMc8yrdyWzONyc-VwsOQbNHM5WrVxhKi0Qt-Dypm8JobJK5i0FVlzO3qwg7UzVGSBCbmoG7pSOEYPooFSr=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhgjkb_9CwRwxulzmyCjYKV8M4wqnyFCnipZjzwXNANcr-XezxcZIsdJ7kwo5QN3quPOJqM1FUa1Gg4KkFnf7Wc9_1yfV8Xnx9g1T2PpXxMc8yrdyWzONyc-VwsOQbNHM5WrVxhKi0Qt-Dypm8JobJK5i0FVlzO3qwg7UzVGSBCbmoG7pSOEYPooFSr=w258-h258" width="258" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh1MqWYe5IVpHkIBKQTYrZ_mtwyvnIuElH1kzy6020H3Z9lJXi9RJRBuQgSXTU58ztRCAR5UGaQrkwSqO7fO49rzJ3xi4a-h78UXUadhTHyn_IanDcaTadEuTw90argwoqhFRx6R3FvttD_Gvs7TJrQqG6OI9XnJJw_0wNwqU2VLdxlhCtQq6dR-0QM=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh1MqWYe5IVpHkIBKQTYrZ_mtwyvnIuElH1kzy6020H3Z9lJXi9RJRBuQgSXTU58ztRCAR5UGaQrkwSqO7fO49rzJ3xi4a-h78UXUadhTHyn_IanDcaTadEuTw90argwoqhFRx6R3FvttD_Gvs7TJrQqG6OI9XnJJw_0wNwqU2VLdxlhCtQq6dR-0QM=w254-h254" width="254" /></a></div></div><br />Rzeźba to był jednak dopiero początek. By móc wprawić stwora w ruch, musiałam przeprowadzić retopologizację - innymi słowy, utworzyć bardziej płaską kopię rzeźby, a potem nanieść na nią szczegóły za pomocą normal map.<div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirkq9KlOCNj9RpZJpiA37jww6hN551zvRLt6H6qbaNxuYouSEE6vj4uyOfWWjpTqY7G01co31qdYqUQudsfOt1EwNbO6JZqVYbRHrx8TmVqN8geaNsmBaOE9vstZh1eTMz2w160bEkAOzuCvvOGMLGkApi--7ingia9V5lvyERRyKI2m4KW9_OKvLd=s710" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="710" data-original-width="634" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirkq9KlOCNj9RpZJpiA37jww6hN551zvRLt6H6qbaNxuYouSEE6vj4uyOfWWjpTqY7G01co31qdYqUQudsfOt1EwNbO6JZqVYbRHrx8TmVqN8geaNsmBaOE9vstZh1eTMz2w160bEkAOzuCvvOGMLGkApi--7ingia9V5lvyERRyKI2m4KW9_OKvLd=s320" width="286" /></a></div><div><br /></div>Kolejnym krokiem było stworzenie szkieletu, który miałby sterować ruchem stwora<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgENNoW3xXli2wpZyP3PbjZ0uokHcVrCDEqzHz1lR7rM-dhG17gEK3DwWU6YBhNSuCChFLMwdSLXTavzBpd08ZCompCHFaRCRbMK2YhOr_OaLq4_3jTIdIRyrIwo6JuyPSXAtNNDeka0LYUUhBa_gShS-ImL8HSxu7By0Hl-t4gWI-gSLaiW5SPuGl_=s629" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="629" data-original-width="608" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgENNoW3xXli2wpZyP3PbjZ0uokHcVrCDEqzHz1lR7rM-dhG17gEK3DwWU6YBhNSuCChFLMwdSLXTavzBpd08ZCompCHFaRCRbMK2YhOr_OaLq4_3jTIdIRyrIwo6JuyPSXAtNNDeka0LYUUhBa_gShS-ImL8HSxu7By0Hl-t4gWI-gSLaiW5SPuGl_=s320" width="309" /></a></div><br /><div><div>Potrzebował także nieco koloru, więc namalowałam mu teksturę:</div><div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeiUYjgIwSMZmI44R1VPFnqZm05Pr7UMjt8C8_du7kpID9ElAzdxy32KgSd67TUYSZrLz__AKrx9KqGLtmU8Ppvp8Y5EvuOLkEBi3soEjJvVDvKial0rZeOO-IcYDRpGQuTEuHfw1563D_d2tpKSDdFNTMx5uNXDxK4rf2kqiqXvtoVzSF-JzcHi3U=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeiUYjgIwSMZmI44R1VPFnqZm05Pr7UMjt8C8_du7kpID9ElAzdxy32KgSd67TUYSZrLz__AKrx9KqGLtmU8Ppvp8Y5EvuOLkEBi3soEjJvVDvKial0rZeOO-IcYDRpGQuTEuHfw1563D_d2tpKSDdFNTMx5uNXDxK4rf2kqiqXvtoVzSF-JzcHi3U=s320" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNT81jKqBxypDhYYA-9gTQPn6Q3os2ulacsgNgNhide-e4FHG9EghqKnRDOgtGDAJ7LlY1_pAl6R40jXneBbzU5GLnB8jGwLhnm4LhUEQnaGgR3y8lHv19rBQpKMU8LOBNL-t_Hxz-DLSCoi5xrK7AIJfAvaupG2sKsHAD6r0oB4EBPkzWx-mmDzjL=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNT81jKqBxypDhYYA-9gTQPn6Q3os2ulacsgNgNhide-e4FHG9EghqKnRDOgtGDAJ7LlY1_pAl6R40jXneBbzU5GLnB8jGwLhnm4LhUEQnaGgR3y8lHv19rBQpKMU8LOBNL-t_Hxz-DLSCoi5xrK7AIJfAvaupG2sKsHAD6r0oB4EBPkzWx-mmDzjL=s320" width="320" /></a></div><br /><br /><p>Ostatnim i najbardziej frustrującym etapem tworzenia tej postaci było dobieranie parametrów futra - a to za długie, a to za krótkie, za gęste, za rzadkie itd, a po każdej zmianie trzeba czekać, aż komputer to sobie przeliczy, zanim można sprawdzić końcowy efekt. A tego z perspektywy czasu nie zaliczam do szczególnie udanych, popełniłam sporo błędów, ale akurat nie przeszkodzą mi w wykorzystaniu tego stwora do innego, większego projektu, który mam w planach. No i oczywiście było to cenne doświadczenie na przyszłość.</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjwdK_TOTbt4cTjdsF_CuX4NfWJwVqUe0S7psTbgKVcBPK51_cLIUn_TVcczqMI16uOaGm__GZY7XQiD7prybaCoKj1HnTOuqntHBchSTVMEZ9s1Gf2zo8O1ftZaPcRpaTqFsupdKDGJwyXXMn_Nc24eMbTZUheoRuVNKAgav9JdnnS3gflyrdHZ65y=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjwdK_TOTbt4cTjdsF_CuX4NfWJwVqUe0S7psTbgKVcBPK51_cLIUn_TVcczqMI16uOaGm__GZY7XQiD7prybaCoKj1HnTOuqntHBchSTVMEZ9s1Gf2zo8O1ftZaPcRpaTqFsupdKDGJwyXXMn_Nc24eMbTZUheoRuVNKAgav9JdnnS3gflyrdHZ65y=s320" width="320" /></a></div><br /><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhBkdiwh-eznRcads5EjDjkVRSISLOXrwRkhwUARYMAb08e1crw_9zUA4mCkpN7-hez9KGB5Eger7iiQYQD5ZMvRdXW6u-OCICSI_reCTBZeSNu5rvFM529Kxr6mTs73FMqJMPFrmukYoAik0s9D07lAqZOpGMx8L3Q34ejyoPDKrQ7-xNYSUcfP5b1=s998" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="998" data-original-width="990" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhBkdiwh-eznRcads5EjDjkVRSISLOXrwRkhwUARYMAb08e1crw_9zUA4mCkpN7-hez9KGB5Eger7iiQYQD5ZMvRdXW6u-OCICSI_reCTBZeSNu5rvFM529Kxr6mTs73FMqJMPFrmukYoAik0s9D07lAqZOpGMx8L3Q34ejyoPDKrQ7-xNYSUcfP5b1=s320" width="317" /></a></div><br /></div></div></div><span><!--more--></span><span><!--more--></span><span><!--more--></span><span><!--more--></span>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-72709453954403687382022-02-05T09:49:00.000-08:002022-02-05T09:49:42.421-08:00Nie tylko cena się liczy<p style="text-align: justify;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAzQTQ9uN9auGKbNTh95wbljQvrbJM3zzconX3Wok9PCdyEDUCMg_i1MWIRru1jeWdaHdajg04a1BnJwMPOwpaIn7mp59od1iXIvfDwguuCGt-OYXE_coH4LncA9_aXZh7Z_3TkO9Mi_LNYlXmWCM-nWJwM8NZBy4SYywP05witw7LAY1y3N7pqYOK=s1080" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAzQTQ9uN9auGKbNTh95wbljQvrbJM3zzconX3Wok9PCdyEDUCMg_i1MWIRru1jeWdaHdajg04a1BnJwMPOwpaIn7mp59od1iXIvfDwguuCGt-OYXE_coH4LncA9_aXZh7Z_3TkO9Mi_LNYlXmWCM-nWJwM8NZBy4SYywP05witw7LAY1y3N7pqYOK=s320" width="320" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><span> </span>Pamiętacie jeszcze te czasy, kiedy drobne biznesy były stałym elementem krajobrazu miast i miasteczek? Zakłady szewskie, krawieckie, księgarnie, pasmanterie, małe warzywniaki, sklepiki spożywcze... Może nie były tak profesjonalnie zorganizowane, udekorowane i zaopatrzone jak sieciówki, może nie mogły sobie pozwolić na tak duże promocje, ale miały jeden niezaprzeczalny atut - indywidualność - każda taka firma to inna historia, często bardzo osobista, ważna część życia właścicieli. </p><span><a name='more'></a></span><p style="text-align: justify;"><span> </span>W dzieciństwie Babcia zabierała mnie na małe wycieczki - ich stałym elementem były rajdy po różnych sklepach, najczęściej księgarniach. Do tej pory pamiętam, jak podczas jednego z nich schodziłyśmy chyba pół miasta, bo Babci bardzo zależało na książce "Zielska, zioła i ziółka" - nawet tytuł utkwił mi w pamięci, choć miałam wówczas jakieś 6-7 lat). Pamiętam też, jak ucieszyłam się, gdy w jednej z pasmanterii wypatrzyłam złotą nitkę. Obecnie dowolną książkę można zamówić przez Internet, zepsute rzeczy wyrzuca się i kupuje nowe, dział z artykułami artystycznymi jest w co drugim markecie, a od połowy wakacji praktycznie każdy dyskont tonie pod stertami artykułów szkolnych, po które niegdyś udawaliśmy się do księgarni. Wydawać by się mogło, że los takich małych punktów usługowych jest już przesądzony, ale niektóre z nich wbrew przeciwnościom starają się przetrwać - często prowadzą je osoby już starsze, dla których to kawał życia, który trudno porzucić. Na szczęście okazuje się, że są młodzi ludzie, którzy nie chcą, by takie miejsca, profesjonalizm, pasja i rzemieślnicza jakość odeszły w zapomnienie: dzięki temu powstała inicjatywa <a href="https://www.facebook.com/pages/category/Community-Organization/Dziadkowie-biznesu-102407391941397/">Dziadkowie Biznesu</a>, którą serdecznie Wam polecam. Możecie nawet pobrać aplikację na telefon, dzięki której z łatwością znajdziecie wartościowe zakłady i sklepy w Waszej okolicy. </p><p style="text-align: justify;"><span> Przy okazji chciałabym poruszyć temat codziennych konsumenckich wyborów. Uważam, że nie zawsze taniej znaczy lepiej - w rywalizacji wielkich biznesów zwykle ktoś traci: żeby dostarczać towar jak najtaniej, jak najszybciej, trzeba "wycisnąć" z pracowników maksimum wydajności, czasem uszczknąć co nieco z jakości, narzucić dostawcom niekorzystne umowy... Ci mniejsi, którzy nie mają takiego zaplecza, zostają z tyłu. Mam nadzieję, że nie są jednak na zupełnie straconej pozycji. Choć cena towarów i usług ma duże znaczenie, jestem skłonna zapłacić nieco więcej, by wspierać firmy które reprezentują to, co uważam za ważne - wolałabym na przykład kupować produkty firmy, która lepiej traktuje pracowników, nawet jeżeli są droższe i podejrzewam, że osób które myślą podobnie jest więcej. Zdarza mi się kupować w marketach i sieciówkach, ale staram się tak planować zakupy, żeby przynajmniej część z potrzebnych towarów nabyć w mniejszych punktach albo na straganach, tak dla równowagi. Jeśli mam wybór, staram się kupować produkty krajowe i sezonowe - to często zdrowsza, ale też bardziej ekologiczna opcja - w naszym klimacie z powodzeniem można znaleźć superfoods nie ustępujące egzotycznym przysmakom. Poza tym, wolę wspierać firmy, które płacą podatki i zapewniają miejsca pracy w moim kraju, szczególnie te mniejsze, bo wydaje mi się wówczas, że kupuję coś od konkretnych osób a nie wielkiej, anonimowej organizacji. </span></p><p style="text-align: justify;"><span>Ciekawa jestem Waszej opinii na temat takich codziennych, drobnych wyborów - czy także zwracacie uwagę na takie rzeczy, czy jest Wam to zupełnie obojętne?</span></p><p><span>P.S Jedna z Pań przedstawiona na wspomnianym fp ma już <a href="https://www.facebook.com/BabciaMariaodKapeluszy">własną stronę</a> (sprzedaje kapelusze), zaś u <a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=277407991108002&id=102407391941397">Pana</a> jest możliwość zamówienia rękawiczek online. </span></p><p><br /></p>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-15201429759405186192022-01-05T11:51:00.003-08:002022-01-05T11:51:56.419-08:00Wszystkie moje filiżanki<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-7_FXrs4LJtM/YdXwuQXRi1I/AAAAAAAABus/O-jdhWhWFekEFROOnCfQok0FA8eHbk-jgCNcBGAsYHQ/image.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="416" data-original-width="800" height="166" src="https://lh3.googleusercontent.com/-7_FXrs4LJtM/YdXwuQXRi1I/AAAAAAAABus/O-jdhWhWFekEFROOnCfQok0FA8eHbk-jgCNcBGAsYHQ/image.png" width="320" /></a></div><br />Patrzcie Państwo, to już 2022... A jeszcze się dobrze nie zdążyłam przyzwyczaić, że jest 2021, a nie 2020... Pewnie później będzie jeszcze gorzej (niektórzy ludzie starsi ode mnie twierdzą, że z wiekiem czas coraz bardziej przyśpiesza... i raczej mnie to nie pociesza). Jeszcze trochę i sylwester w tv będę traktować jako przegląd inspiracji w dziedzinie medycyny estetycznej i najnowszych osiągnięć przemysłu anti-aging. <p></p><p><span> No, ale teraz o pozytywach. Przez cały ostatni rok kontynuowałam samodzielną naukę Blendera i choć często jestem niezadowolona ze swoich prac, lub nie do końca zadowolona, inaczej wyobrażam sobie efekt końcowy i frustruję się ilością czasu, którą muszę poświęcić, by choć zbliżyć się do pożądanego celu, patrząc wstecz mimo wszystko widzę pewien progres. </span><br /></p><p><span></span></p><a name='more'></a><span><br /></span><p></p><p>Uwielbiam wszystko, co wiąże się z rytuałem picia kawy - był on także częstym tematem moich prac. Projektowałam filiżanki i aranżacje, ćwicząc różne zagadnienia. Często szukając pomysłów narzucałam sobie zasadę, by wygląd naczynia pasował do różnego rodzaju jedzenia - oczywiście, głównie słodkości, bo trudno mi wyobrazić sobie chwilę relaksu z kawką bez małego co-nieco...</p><p><br /></p><p>Poniższy projekt zrobiłam w dwóch wersjach kolorystycznych i nawiązuje on do czekolady, wafelka i orzechowego nadzienia, w tym wypadku batonika Duplo.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjGQIK10hOM-Mrs4JkKcL6oJCVCHyHgsWGuMSCXtdvx1C0B63jhI8NaL3aoFGojkHAe1Hs4c9Ik0GaNob2f1l62SjIrGjFCvI-v6865MAZpUDkNcTRgvsxaHX5JXzM0-eBYjxBgM5Jf9CQB4HxiNvjjpGYFHg8TqYXwOP7l5yj1yjYxUN_r5iS1bP7L=s1109" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1109" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjGQIK10hOM-Mrs4JkKcL6oJCVCHyHgsWGuMSCXtdvx1C0B63jhI8NaL3aoFGojkHAe1Hs4c9Ik0GaNob2f1l62SjIrGjFCvI-v6865MAZpUDkNcTRgvsxaHX5JXzM0-eBYjxBgM5Jf9CQB4HxiNvjjpGYFHg8TqYXwOP7l5yj1yjYxUN_r5iS1bP7L=s320" width="320" /></a></div><p></p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi075_nrvHIZbbtf2A5rpB88D1Xe1WiDEbdJ7Q8aq6_OCtOhvgV_ISQOGzehc6qXY6TEZB5Ca7fCXEEQtyzIiPNtOlrTaj_dcGYv2ref70j_TsN6GYyQRrJFZ7X8aQNEywrmziTpxh42tKxmyQ1sGxuayE9MVFmDfW2W8qy4TMsPYXS5PnEvHRusefk=s1109" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1109" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi075_nrvHIZbbtf2A5rpB88D1Xe1WiDEbdJ7Q8aq6_OCtOhvgV_ISQOGzehc6qXY6TEZB5Ca7fCXEEQtyzIiPNtOlrTaj_dcGYv2ref70j_TsN6GYyQRrJFZ7X8aQNEywrmziTpxh42tKxmyQ1sGxuayE9MVFmDfW2W8qy4TMsPYXS5PnEvHRusefk=s320" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Tworząc zaś tę fioletową filiżankę, miałam na myśli mleczną czekoladę z Goplany, szczególnie w jej starej szacie graficznej. Sporo się przy tym nauczyłam o malowaniu tekstur.</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEglVZ2Px7qFAMC5cCdjuWryybj_wWcDJhXZzLQYHzqfqhbjv3Edf2DTwPzaf-niPAXnWC0UPv7XerZURwjx3fCGWHYlmmo_9oveoOXD5lKmSBE6MIql1diwxprRbvCk79xCC2CP79ow5yhOOmdTjcoUwJSB0E67dBvpyw0ftS9BCazSZ9hLDibdpgfZ=s6000" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="6000" data-original-width="6000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEglVZ2Px7qFAMC5cCdjuWryybj_wWcDJhXZzLQYHzqfqhbjv3Edf2DTwPzaf-niPAXnWC0UPv7XerZURwjx3fCGWHYlmmo_9oveoOXD5lKmSBE6MIql1diwxprRbvCk79xCC2CP79ow5yhOOmdTjcoUwJSB0E67dBvpyw0ftS9BCazSZ9hLDibdpgfZ=s320" width="320" /></a></div><div><br /></div><div>A to grafika tworzona jesienią - z popularną dyniową latte, z odrobiną karmelu. Najwięcej kłopotu sprawiło mi polanie jej sosem karmelowym, żeby w miarę estetycznie się układał. Może nie jest perfekcyjnie, ale mogło być gorzej. </div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh8XrK8s3dSYG4oCK_GjFy7O5hzJgPXjDg47j6d9KIuV82VFh6q5z3Rh3Rux76tFZkWRRKKN5hKXy5tXvKf4f_UcHGbrMnXxUGrxAS9CX2ufdHnB56fWxX_De918Ak_21v0KS86oXHw-Wpdvrd2Vlks0ugAdha_wvbhWDKLfyRSiKQs3O4lVgb9hx--=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh8XrK8s3dSYG4oCK_GjFy7O5hzJgPXjDg47j6d9KIuV82VFh6q5z3Rh3Rux76tFZkWRRKKN5hKXy5tXvKf4f_UcHGbrMnXxUGrxAS9CX2ufdHnB56fWxX_De918Ak_21v0KS86oXHw-Wpdvrd2Vlks0ugAdha_wvbhWDKLfyRSiKQs3O4lVgb9hx--=s320" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"> Krówkowy ceramiczny kubek termiczny:</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhK9OgT-zTJMlMVawZD0HN6wGA8D10eVJuY_8aOwApEO4VhjsnPtWWku9DT-lx2LRreJMdBulwTSDxg5FpfQNeO2yQjQKiH59yvpxqis24hVl_5_d6WNevzBAea9eP28jcfkhpodA9-ELihAw1ZnTHH0XsRHwUNRUBXHhcQ6usuS4G4jeRHC2n7ZMEx=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhK9OgT-zTJMlMVawZD0HN6wGA8D10eVJuY_8aOwApEO4VhjsnPtWWku9DT-lx2LRreJMdBulwTSDxg5FpfQNeO2yQjQKiH59yvpxqis24hVl_5_d6WNevzBAea9eP28jcfkhpodA9-ELihAw1ZnTHH0XsRHwUNRUBXHhcQ6usuS4G4jeRHC2n7ZMEx=s320" width="320" /></a></div><div><br /></div><div>Batoniki Dare pokochałam od pierwszego spróbowania za ich prosty, a jednocześnie głęboki, czekoladowy smak. Ta filiżanka miała do niego nawiązywać - prosto, a bogato. Złote, a skromne ;D</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtiLosdEgH1foxGdwy9WCpXtCIywbn-0xTd-ZYOA0mcMi-aXidMZzGWaXPLshf1dEe-4NQFeINHA7ZecDVOdE5Uc7R5dhX3mt4RSIEpLYrbae5tmP2G-HmNZEkyhM-CjMSyRedq445NE8uM0ilW54RZaHGlXAisOPCU3y_0xiWE17gpI0NWvdMFf7V=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtiLosdEgH1foxGdwy9WCpXtCIywbn-0xTd-ZYOA0mcMi-aXidMZzGWaXPLshf1dEe-4NQFeINHA7ZecDVOdE5Uc7R5dhX3mt4RSIEpLYrbae5tmP2G-HmNZEkyhM-CjMSyRedq445NE8uM0ilW54RZaHGlXAisOPCU3y_0xiWE17gpI0NWvdMFf7V=s320" width="320" /></a></div><div>Może w aranżacji zbyt dobrze tego nie widać, ale ciemna część ma delikatny wzorek - ćwiczyłam tu tworzenie tekstur proceduralnych.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhHluR7L-JYPX7AGGrl_zuQ0zPhiw5Wn6Hkehf-Bz-QAYH7nKevMj83tG62ShrCxxQdfYqt2hdDANLRVudAvHQoHa9Dltbup2ge9-RJJfZvEUMXZx2THdR3H-f_UYIeBDPcMpuiID75JjOIjztd5yhsCTFNy1pju2SZk2ouMHHUHMnRdU_Gm-Yqh7ch=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhHluR7L-JYPX7AGGrl_zuQ0zPhiw5Wn6Hkehf-Bz-QAYH7nKevMj83tG62ShrCxxQdfYqt2hdDANLRVudAvHQoHa9Dltbup2ge9-RJJfZvEUMXZx2THdR3H-f_UYIeBDPcMpuiID75JjOIjztd5yhsCTFNy1pju2SZk2ouMHHUHMnRdU_Gm-Yqh7ch=s320" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Z tego nie jestem szczególnie zadowolona jako aranżacji, ale sam kubek z subtelnym wzorkiem mi się podoba. Miało być letnio i owocowo. </div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgSOOWZvAmN8vZFhwoplP5n0koIcHHBqIhSOyriKgcpvKsoyo2Cr565nGQBT4p7xcYPxlzPRQLMbxf52LVxn47nEHd7GlupdNHhRoWt6Kn5uXwqsEgB6HajAx22sNxLZU9hGro3XbFAlBa14KOR4vq5lBgMrBiYBA9vANBntDGCqwZdwFd6OFH4gJqD=s1080" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgSOOWZvAmN8vZFhwoplP5n0koIcHHBqIhSOyriKgcpvKsoyo2Cr565nGQBT4p7xcYPxlzPRQLMbxf52LVxn47nEHd7GlupdNHhRoWt6Kn5uXwqsEgB6HajAx22sNxLZU9hGro3XbFAlBa14KOR4vq5lBgMrBiYBA9vANBntDGCqwZdwFd6OFH4gJqD=s320" width="320" /></a></div><div><br /></div>Dajcie mi proszę znać, co o nich sądzicie - a może macie pomysły, czym mogłabym się zainspirować następnym razem?<br /><p><br /></p>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-45412497873603694742021-11-02T11:07:00.001-07:002021-11-02T11:07:23.528-07:00Oswoić nieznane<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgdjSIlSkpIR7-qtsyvpVli4dazBiB2h64e9miHLcDGbS_OvLztjYKUBN4XS0k6-e20_Ydl2ls_xp_1uzifhrrt3z3t3AVo7QP56ksFk_erPA6sZaHv4NVn7s9W6RrUWhJHCLUcizNGWP1KCsNQJjD0nDYjU61H6Mo6QRzBavVSsI8CLR_Bg8DSHx3F=s1920" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgdjSIlSkpIR7-qtsyvpVli4dazBiB2h64e9miHLcDGbS_OvLztjYKUBN4XS0k6-e20_Ydl2ls_xp_1uzifhrrt3z3t3AVo7QP56ksFk_erPA6sZaHv4NVn7s9W6RrUWhJHCLUcizNGWP1KCsNQJjD0nDYjU61H6Mo6QRzBavVSsI8CLR_Bg8DSHx3F=s320" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Zastanawialiście się kiedyś, jak
to jest nie żyć? Umrzeć? Jak to będzie, kiedy nas już tu nie będzie? Cóż, być
może zupełnie tak, jak nas nie było, zanim się urodziliśmy, ale patrzy się na
to trochę inaczej, kiedy już miało się szansę urodzić: odkąd istniejemy, życie
jest wszystkim co znamy. Umieranie zaś, to jedna wielka niewiadoma. Do czasu:
każdy z nas kiedyś pozna tę wielką tajemnicę, jedni wcześniej, inni później,
ale nikogo to nie ominie: tak jak po niedzieli nieubłaganie przychodzi
poniedziałek, tak dla każdego kiedyś przyjdzie TEN dzień. <o:p></o:p></p><span><a name='more'></a></span><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br /></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Śmierć fascynuje ludzi od zarania
dziejów i pomysłów na to, co może znajdować się „po drugiej stronie” powstało
całe mnóstwo – co sprytniejszym udało się swoje wizje nieźle zmonetyzować –
religie chętnie eksploatują temat, obiecując cuda i złote góry na „tamtym świecie”.
Oczywiście pod warunkiem, że będziemy postępować dokładnie jak tego chcą ich
guru czy kapłani. Nie wiadomo, ile prawdy, jeśli w ogóle, mogą zawierać te
opowieści, ale jedno jest pewne – relacja klient – firma w tym układzie jest
wyjątkowo nierówna – wszak nikt nie może stamtąd wrócić, żeby przestrzec
innych, że to ściema. Ale w razie gdyby ktoś miał wątpliwości, to firma często
ma w zanadrzu klauzulę o wiecznych mękach, jak nie będziesz słuchać guru, tak
że...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Sam fakt, że prawie każda religia
oferuje jakąś wizję życia po śmierci wydaje się jednak zrozumiały – większość
ludzi boi się śmierci, bo ewolucja wolała, żebyśmy nie rozstawali się z życiem
za łatwo. Każdy prędzej czy później starzeje się, niedołężnieje, doczesne życie
sprawia coraz mniej radości i trudno pogodzić się z faktem, że lepiej już nie
będzie, więc tym bardziej chcemy wierzyć, że to jeszcze nie koniec. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Zresztą, nawet jeśli opowieść o
wiecznym raju po śmierci byłaby prawdziwa... czy wyobrażacie sobie wieczność?
WIECZNOŚĆ! Dłużej niż istnieje wszechświat. Nieskończoną ilość czasu. Prawdę
mówiąc, kiedy się nad tym zastanawiam, wieczne życie wydaje mi się niemal
równie przerażające niż wieczna nicość. Co takiego musiałoby być w wiecznym
życiu, żeby po jakimś czasie nie stało się wieczną udręką? Najpewniej coś
niemożliwego do ogarnięcia śmiertelnym umysłem.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">A co jeśli... w końcu zamknę
oczy, pójdę w stronę światła, w swoją ostatnią podróż i w tym momencie ktoś
ściągnie mi z głowy okulary VR i spyta: No i? Jak było?<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Niektórzy uważają, że nie
istniejemy naprawdę – jesteśmy symulacją. Tak realistyczną, że nie potrafimy
jej odróżnić od rzeczywistości. Jakkolwiek myśl ta wydaje się dziwaczna, to
jednak wszystko jest możliwe – jeśliby się nad tym głębiej zastanowić, fakt, że
istniejemy, że cokolwiek istnieje, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wydaje się równie niezwykły. 100 lat temu
obecna technologia mogłaby wydawać się prawie że magią, ale pewnie jest niczym
w porównaniu z tym, czym ludzkość może dysponować za 200, 300, 500, tysiąc
lat... Jeżeli spojrzymy na gry wideo sprzed 30 lat, a potem na obecne... Czy
symulacja tak realistyczna, że nie odróżnialna od prawdy w perspektywie
kilkuset lat wciąż wydaje się niemożliwa?<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Można by spytać: tylko po co? <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Wyobraźmy sobie świat dalece
zaawansowanej technologii, świat w którym wiele tajemnic przyrody zostałoby już
odkryte, gdzie nie byłoby chorób, cierpienia, może nawet śmierci... Świat tylu
ułatwień, że wszystko przychodzi bez trudu. Jak długo można w nim żyć, żeby nie
mieć jeszcze dość? Czego można chcieć więcej? Ja na przykład chciałabym
zapomnieć wielu rzeczy i wrócić do dzieciństwa, poznawać świat przez zabawę, z
ciekawością i radością, z jaką robią to dzieci. I dlatego powtórne „narodziny”
i „powrót” do nieidealnej, symulowanej przeszłości miałby dla mnie sens –
jestem w stanie uwierzyć, że ktoś kiedyś mógł pomyśleć podobnie. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Dla niektórych fakt, że na
świecie dzieje się wiele zła jest argumentem przeciw teorii symulacji – no bo
po co ktoś miałby chcieć urodzić się jako biedny, cierpiący człowiek, może
nieuleczalnie chory, który nie pożyje długo. A ja myślę, że może właśnie po to,
by zobaczyć, jak to jest i docenić swoje „lepsze” życie, spojrzeć na nie z
innej perspektywy? Szczególnie, jeśli żyje się tak długo, że nawet 100 lat wydaje
się mgnieniem oka. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Kto wie? Kiedyś wszystko stanie
się dla nas jasne. Lub ciemne na wieki. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">P.s Śpieszę zapewnić, że nie
noszę jeszcze foliowej czapeczki itd, a powyższy tekst jest zwykłym moim
gdybaniem, a nie jakąś teorią spiskową w którą wierzę – bo nie wierzę, tylko
tak sobie wyobrażam. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-86167368395167111872021-08-24T04:04:00.002-07:002021-08-24T04:12:20.814-07:00Moje pierwsze stworyJuż kiedy zasiadałam do pierwszych tutoriali z grafiki 3D, nie mogłam się doczekać, kiedy stworzę coś "żywego", coś, co się porusza. Padło na rybę - pomyślałam, że to mniej skomplikowane niż jakiś czworonóg czy istota człekokształtna. Tak powstał ten oto rekin z Marsa (animacja na końcu posta).<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5uyqRKgiWY8/YRlSQ6XbRVI/AAAAAAAABpk/SUb4pVmDWdsEKBlserQEoOgS8d3jVrz0QCNcBGAsYHQ/s1920/shark%2Bfinal.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="180" src="https://1.bp.blogspot.com/-5uyqRKgiWY8/YRlSQ6XbRVI/AAAAAAAABpk/SUb4pVmDWdsEKBlserQEoOgS8d3jVrz0QCNcBGAsYHQ/s320/shark%2Bfinal.png" width="320" /></a></div><br /><div>Patrząc na niego z perspektywy czasu. jest to jeden wielki bałagan, choć sam pomysł nie był chyba najgorszy. </div><span><a name='more'></a></span><div><br /></div><div><br /></div><div>Zaczynając pracę nad tym projektem nie wiedziałam jeszcze wielu rzeczy, które wiem teraz. Na samym początku wymodelowałam podstawowy kształt z niewielkiej ilości polygonów (wielokątów), potem wyrzeźbiłam szczegóły - nie bawiłam się w retopologię, czyli coś, co powinno się zrobić po wyrzeźbieniu, żeby poprawić wydajność, ale model był na tyle nieskomplikowany, że nie miało to jakichś kolosalnych skutków (jedynie takie, że niefajnie mi się malowało później tekstury). </div><div><br /></div><div>Następnie musiałam zrobić UV unwrapping - żeby dodać teksturę do trójwymiarowego modelu, musimy zadecydować, jak go "rozwinąć" do płaskiej postaci - tak, jakbyśmy oklejali go papierem. To, gdzie umieścimy "szwy", ma znaczenie dla późniejszego estetycznego wyglądu. Ponieważ robiłam to wówczas po raz pierwszy, wyszło okropnie, ale i tak Wam pokażę, bo to przypomina mi, jak wyboistą drogę trzeba czasem przejść żeby nauczyć się czegokolwiek ;). Teksturkę malowałam sama, wyszło, jak wyszło...<span> </span><span> </span><span> </span><span> </span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hJTuxnAh6Nk/YSQv3ViY95I/AAAAAAAABqI/Ps20XW23yjMu-CDtn_okvxwNfuP1wWjdwCNcBGAsYHQ/s1024/real%2Bshark%2Btext.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1024" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-hJTuxnAh6Nk/YSQv3ViY95I/AAAAAAAABqI/Ps20XW23yjMu-CDtn_okvxwNfuP1wWjdwCNcBGAsYHQ/s320/real%2Bshark%2Btext.png" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Kolejnym etapem pracy było stworzenie szkieletu i przytwierdzenie do niego modelu. Ten jest bardzo prosty, bo animacja jaką zaplanowałam również nie była skomplikowana.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hAc7DRKzMTc/YSTPe79XmEI/AAAAAAAABqg/PnkZ0j93LR4k8ZzepmrWgYus6Ps8S76oQCNcBGAsYHQ/s726/Rekin%2B3%2BWIP.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="726" height="223" src="https://1.bp.blogspot.com/-hAc7DRKzMTc/YSTPe79XmEI/AAAAAAAABqg/PnkZ0j93LR4k8ZzepmrWgYus6Ps8S76oQCNcBGAsYHQ/s320/Rekin%2B3%2BWIP.JPG" width="320" /></a></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Następnie musiałam rozplanować poszczególne klatki animacji, ruch modelu i kamery, po czym przyszedł czas na finalny render - użyłam do tego celu silnika Cycles. Kilka sekund animacji, którą widzicie poniżej renderowało się prawie całą noc - komputer musiał wygenerować każdą klatkę jedna po drugiej, stąd trochę to trwało.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyY5RmcO0t7Wo-ih-aR8syq_wm7bv0PL_DLYujelHQ7IZM8Gn4_di0FWG2ARTXpeHiQ2CYYjMRkkvo-xgLwOQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-85551112400098955272021-06-09T09:30:00.002-07:002021-06-09T09:35:18.735-07:00Flow...<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Dk4RCa86Oi4/YL_dQ7mC5iI/AAAAAAAABnM/zDpHMehcuFI5VZzpGzwVWutfmz-H4_XRQCNcBGAsYHQ/s1920/BLND_water%2Bpour.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="221" src="https://1.bp.blogspot.com/-Dk4RCa86Oi4/YL_dQ7mC5iI/AAAAAAAABnM/zDpHMehcuFI5VZzpGzwVWutfmz-H4_XRQCNcBGAsYHQ/w393-h221/BLND_water%2Bpour.png" width="393" /></a></div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><span><div style="text-align: justify;"> Blender posiada niesamowitą moc przenoszenia wytworów wyobraźni na ekran komputera (i powtórzę to po raz kolejny, jest darmowy 😏). Początkowo jednak mnogość różnych funkcji, narzędzi, ustawień etc. może przytłaczać. Sporo czasu zajęło mi opanowanie podstaw modelowania, zapamiętania przydatnych skrótów i naprawiania tego, co niechcący popsułam, zanim moje "meshe" (siatki, bryły) zaczęły choć kształtem przypominać to, czym miały być. Kiedy ten moment w końcu nastąpił, zapragnęłam dodać do moich prac odrobinę "specjalnych" efektów. </div></span><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span> </span>Płyny, ogień, dym... Wszystkie te żywioły można okiełznać za pomocą Mantaflow. Jedyny mankament tego narzędzia to fakt, że na efekty trzeba zwykle trochę poczekać, bo jego praca pochłania sporo zasobów komputera. </div><span><a name='more'></a></span><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Jednym z pierwszych projektów w którym je wykorzystałam była ta filiżanka:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-F9PQypPLyGA/YL_Y7S39qLI/AAAAAAAABmw/gNdEE3vtDywS84Y6ZkYaHLM3CQLqUqbJACNcBGAsYHQ/s1920/BLND_Cup_%2526_smoke%2B2.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://1.bp.blogspot.com/-F9PQypPLyGA/YL_Y7S39qLI/AAAAAAAABmw/gNdEE3vtDywS84Y6ZkYaHLM3CQLqUqbJACNcBGAsYHQ/s320/BLND_Cup_%2526_smoke%2B2.png" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-0BSCED_3p2E/YL_Y7fq11oI/AAAAAAAABms/LFO-X5-XAm4K90mgO-cxiGd39SDnf3m8wCNcBGAsYHQ/s1920/BLND_Cup_%2526_smoke%2B4.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://1.bp.blogspot.com/-0BSCED_3p2E/YL_Y7fq11oI/AAAAAAAABms/LFO-X5-XAm4K90mgO-cxiGd39SDnf3m8wCNcBGAsYHQ/s320/BLND_Cup_%2526_smoke%2B4.png" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Był to bardzo wczesny etap mojej nauki, toteż sporo eksperymentowałam, zmieniając poszczególne parametry. </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Z okazji Halloween (to było trochę dawno 😄) z kolei postanowiłam stworzyć coś w klimacie - wyszła taka dynia. Wykorzystałam symulację dymu do stworzenia mgiełki, żeby nadać nieco tajemniczego, jesienno-halloweenowego nastroju</div><div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-A8M_KT6zyTY/YL_YSG_abtI/AAAAAAAABmo/C8fCLHXwossn4JDDcJveW4h5c7RAXwPygCPcBGAYYCw/s1080/BLND_Pumpkin10.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-A8M_KT6zyTY/YL_YSG_abtI/AAAAAAAABmo/C8fCLHXwossn4JDDcJveW4h5c7RAXwPygCPcBGAYYCw/s320/BLND_Pumpkin10.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cfsIms7WnHA/YL_YSCvUIvI/AAAAAAAABmc/vTpf6UClM7MT7yRsAO5mtt1MVDkr5MIvgCNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Pumpkin2.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cfsIms7WnHA/YL_YSCvUIvI/AAAAAAAABmc/vTpf6UClM7MT7yRsAO5mtt1MVDkr5MIvgCNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Pumpkin2.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="307" src="https://1.bp.blogspot.com/-cfsIms7WnHA/YL_YSCvUIvI/AAAAAAAABmc/vTpf6UClM7MT7yRsAO5mtt1MVDkr5MIvgCNcBGAsYHQ/w307-h307/BLND_Pumpkin2.png" width="307" /></a> </div></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Po zabawach z dymem przeszedł czas na stan ciekły - chciałam stworzyć górskie źródełko z krystaliczną wodą. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-TaXGF4h5UmQ/YL_dQGjDFSI/AAAAAAAABnA/ztPzpCXisF8nSGVrBfG2MZNhyhB26B_FwCNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Borjomi%2B130%2Blat.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-TaXGF4h5UmQ/YL_dQGjDFSI/AAAAAAAABnA/ztPzpCXisF8nSGVrBfG2MZNhyhB26B_FwCNcBGAsYHQ/s320/BLND_Borjomi%2B130%2Blat.png" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Muszę Wam powiedzieć, że ten projekt napsuł mi sporo krwi, szczególnie że z braku doświadczenia trudno mi przewidzieć efekt końcowy, kiedy na początkowym etapie widzę coś takiego (kolorowe kropki zamiast płynu):</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-TUsoRpSjAWE/YL_e2GEyfuI/AAAAAAAABns/pKpqW1UMoGof5jrNB9zYadCAcBZfkJoSACNcBGAsYHQ/s1167/Zrodelko_viewport.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="638" data-original-width="1167" src="https://1.bp.blogspot.com/-TUsoRpSjAWE/YL_e2GEyfuI/AAAAAAAABns/pKpqW1UMoGof5jrNB9zYadCAcBZfkJoSACNcBGAsYHQ/s320/Zrodelko_viewport.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Każde zaś zrenderowanie zajmuje trochę czasu. Było więc mnóstwo prób po drodze, mniej lub bardziej nieudanych - poniżej widzicie kilka przykładów:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wOKaL3cWhug/YL_dQvCB_2I/AAAAAAAABnI/Cs2ti65PNggho3eHP8E4IIPZac4-KFrQACNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Icy%2Bmountain9.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-wOKaL3cWhug/YL_dQvCB_2I/AAAAAAAABnI/Cs2ti65PNggho3eHP8E4IIPZac4-KFrQACNcBGAsYHQ/s320/BLND_Icy%2Bmountain9.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-xe994zUqeQA/YL_dQBC4cnI/AAAAAAAABm8/HfpbRBcKCtUk4vKEkPzZVZBDz7UrDpDuACNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Icy%2Bmountain24.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-xe994zUqeQA/YL_dQBC4cnI/AAAAAAAABm8/HfpbRBcKCtUk4vKEkPzZVZBDz7UrDpDuACNcBGAsYHQ/s320/BLND_Icy%2Bmountain24.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-dspFZuhpynE/YL_dZY0d-5I/AAAAAAAABnQ/X0YSPGxFWXAww5KqoMg6OeCMAXVZAbzoACNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Icy%2Bmountain23.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-dspFZuhpynE/YL_dZY0d-5I/AAAAAAAABnQ/X0YSPGxFWXAww5KqoMg6OeCMAXVZAbzoACNcBGAsYHQ/s320/BLND_Icy%2Bmountain23.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Zbfo6TeaG3k/YL_drHMTcbI/AAAAAAAABnk/5cloagoxe8kHLk6oCQZiLUxRYhgMqaBgwCNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Icy%2Bmountain33.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Zbfo6TeaG3k/YL_drHMTcbI/AAAAAAAABnk/5cloagoxe8kHLk6oCQZiLUxRYhgMqaBgwCNcBGAsYHQ/s320/BLND_Icy%2Bmountain33.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-LxEl3TP-9zk/YL_dQNBR1PI/AAAAAAAABnE/BIGme5ZUencFCRyx9k7McKPMRsqLjZaEgCNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Icy%2Bmountain17.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-LxEl3TP-9zk/YL_dQNBR1PI/AAAAAAAABnE/BIGme5ZUencFCRyx9k7McKPMRsqLjZaEgCNcBGAsYHQ/s320/BLND_Icy%2Bmountain17.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Jak widać, nauka nowych umiejętności to długa i często wyboista droga 😊</div><div><br /></div>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-10471445874291425222021-05-26T14:16:00.001-07:002021-05-26T14:16:59.564-07:00<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-auNeBTI6OwU/YK6owdytO2I/AAAAAAAABlQ/DAak_-KbJTEqvDvtMQV8OQ9ux_yIYT6NACNcBGAsYHQ/s549/BL_Blender_cake_X-ray.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="415" data-original-width="549" src="https://1.bp.blogspot.com/-auNeBTI6OwU/YK6owdytO2I/AAAAAAAABlQ/DAak_-KbJTEqvDvtMQV8OQ9ux_yIYT6NACNcBGAsYHQ/s320/BL_Blender_cake_X-ray.JPG" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p style="text-align: justify;">Hej, witajcie po dłuższej przerwie 😊</p><p style="text-align: justify;"><span> </span>Muszę przyznać, że troszkę zaniedbałam blogowanie, bo pojawiło się sporo innych rzeczy, które zaprzątały moją uwagę. Od jakiegoś czasu znacznie częściej bywam na Instagramie (jeśli nie mieliście jeszcze okazji zajrzeć, to <a href="https://www.instagram.com/bohomazin/">zapraszam</a>). Jedną z tych rzeczy jest grafika 3D. Wspominałam o niej we wcześniejszym wpisie, ale obecnie pochłonęła mnie już prawie bez reszty.<a href="https://www.instagram.com/bohomazin/"></a></p><span><a name='more'></a></span><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span> Pamiętam z dzieciństwa, jak z zachwytem oglądałam "Wędrówki z Dinozaurami" a potem materiały typu "behind the scenes", które zafascynowały mnie w równym stopniu jak sama seria. Podobnie było zresztą z "Władcą Pierścieni". Myślałam wówczas, jakie to wspaniałe móc tworzyć takie złożone, realistyczne obrazy za pomocą komputera. Później CGI stawało się coraz bardziej popularne, choć może jeszcze nie tak łatwo dostępne dla zwykłych "śmiertelników". Uwielbiałam oglądać materiały obrazujące powstawanie filmów czy gier i mocno zazdrościłam ludziom zaangażowanym w takie procesy, zresztą, zawsze czułam potrzebę robienia czegoś twórczego, a tym co uważam za najbardziej urokliwe w twórczości 3D w porównaniu do bardziej tradycyjnych mediów, jest fakt, że jak się człowiek dorobi w miarę przyzwoitego sprzętu, to ogranicza go już tylko wyobraźnia (i umiejętności) a w mniejszym stopniu budżet - nie potrzeba dużo miejsca, scenografii, rekwizytów, kostiumów itd. Zasadniczo, pozostaje jeszcze kwestia oprogramowania, na szczęście alternatywą dla drogich programów licencjonowanych jest Blender - świetny program typu open source, który właściwie wprowadził grafikę 3D pod strzechy.</span></p><p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span><span> </span>W Internecie można znaleźć mnóstwo kursów i tutoriali uczących posługiwania się nim - są to zarówno płatne jak i darmowe materiały - do najpopularniejszych należy <a href="https://www.youtube.com/watch?v=TPrnSACiTJ4">Blender Beginner Tutorial</a> na youtube, autorstwa Blender Guru, od którego wiele osób (w tym ja) zaczęło swoją przygodę z Blenderem - gdyby kogoś z Was zainteresował temat, to gorąco polecam - świetnie wprowadza w podstawowe zagadnienia, a efektem końcowym jest urocza scenka z pączkiem i filiżanką herbatki, co daje sporą satysfakcję - ledwie zaczynacie naukę i już możecie podziwiać pierwsze efekty swojej pracy.</span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-0yHUb-greFI/YK6m6_iiFwI/AAAAAAAABlI/xb7ACHXo7lEPzWJcDZ-3YTgHzKF9bAPawCNcBGAsYHQ/s1080/cofee%2Band%2Bdonut%2B4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-0yHUb-greFI/YK6m6_iiFwI/AAAAAAAABlI/xb7ACHXo7lEPzWJcDZ-3YTgHzKF9bAPawCNcBGAsYHQ/s320/cofee%2Band%2Bdonut%2B4.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><span><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><p></p><p style="text-align: justify;">Po "przerobieniu" tego tutorialu rozochociłam się w tematach cukierniczych i zabrałam za tworzenie tego oto tortu (na samej górze widzicie go w widoku edycji):</p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-6axFujuYnK8/YK6p4Eul8uI/AAAAAAAABlg/7uAgmbHy_PwlRvGO-siHLVGeS8roVqEPQCNcBGAsYHQ/s546/BL_Blender_cake_viewport.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="546" src="https://1.bp.blogspot.com/-6axFujuYnK8/YK6p4Eul8uI/AAAAAAAABlg/7uAgmbHy_PwlRvGO-siHLVGeS8roVqEPQCNcBGAsYHQ/s320/BL_Blender_cake_viewport.JPG" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Widok w Viewport Shading, czyli podgląd, widok uproszczony<br /><br /><br /><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-DmIOQxxWz-s/YK6qcnYbZbI/AAAAAAAABlo/mccfdIwL-sYjv25BSfH3_Rb9CsZCwMl4gCNcBGAsYHQ/s1892/BLND_Cake%2B3.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1426" data-original-width="1892" src="https://1.bp.blogspot.com/-DmIOQxxWz-s/YK6qcnYbZbI/AAAAAAAABlo/mccfdIwL-sYjv25BSfH3_Rb9CsZCwMl4gCNcBGAsYHQ/s320/BLND_Cake%2B3.png" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Render, widok ostateczny</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Z perspektywy czasu wydaje mi się bardzo prosty, banalny, kanciasty i niedoskonały ale ile się wówczas namęczyłam, żeby wyciąć i wymodelować tę polewę... Wtedy byłam z siebie bardzo dumna 😁</p><p style="text-align: justify;">Zaraz po torcie przyszła kolej na babeczkę - tu już skille level wyżej, bo teksturkę do niej namalowałam w Gimpie (też darmowy program), a nie tylko wybrałam kolor - a jak już udało mi się zrobić, żeby wyszła "wypukła", bardziej przypominając ciasto, to już w ogóle było wooow 😊</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-10bNPYcQuTE/YK6w68DKtaI/AAAAAAAABlw/c8pmZTw5IbgA2qQDPAIMZFuwlxWV4aScwCNcBGAsYHQ/s1548/coffee%2Band%2Bcupcake.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1079" data-original-width="1548" src="https://1.bp.blogspot.com/-10bNPYcQuTE/YK6w68DKtaI/AAAAAAAABlw/c8pmZTw5IbgA2qQDPAIMZFuwlxWV4aScwCNcBGAsYHQ/s320/coffee%2Band%2Bcupcake.png" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-icTjFncmLCQ/YK61dWwLm4I/AAAAAAAABl4/5WqZ6IabLis6IBzuw91ZNjelS9GDPN3CACNcBGAsYHQ/s742/BL_Blender_cupcake%2Bpodgl%25C4%2585d.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="742" src="https://1.bp.blogspot.com/-icTjFncmLCQ/YK61dWwLm4I/AAAAAAAABl4/5WqZ6IabLis6IBzuw91ZNjelS9GDPN3CACNcBGAsYHQ/s320/BL_Blender_cupcake%2Bpodgl%25C4%2585d.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Od początku nauki do tej pory stworzyłam już ponad 20 projektów - obecnie idzie mi nieco wolniej, bo stają się coraz bardziej złożone i poświęcam im więcej czasu. Jeśli zdarza się Wam zaglądać na mojego Instagrama, to już większość z nich widzieliście, jednak w kolejnych wpisach postaram się opowiedzieć o nich nieco więcej w kontekście moich doświadczeń z nauką . </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Gdyby temat zaciekawił Was na tyle, że zechcecie zapoznać się z Blenderem bliżej, zajrzyjcie na jego oficjalną stronę: www.blender.org<br /><br /><p></p><p><br /></p><p><span><br /></span></p><br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-44399554401218539932020-09-30T14:55:00.000-07:002020-09-30T14:55:08.681-07:00Jesieniara: starter pack<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-T2-NH4GYRAo/X3OX0U5sRNI/AAAAAAAABeQ/XpJq4jwxkmQmvPzqcUJYtU9bBHYF4yLGACNcBGAsYHQ/s2048/Z_Croissant_kawa_maliny.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-T2-NH4GYRAo/X3OX0U5sRNI/AAAAAAAABeQ/XpJq4jwxkmQmvPzqcUJYtU9bBHYF4yLGACNcBGAsYHQ/s320/Z_Croissant_kawa_maliny.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Uwielbiam jesień. Uwielbiam jej przytulny chłód i ciepłe kolory. Rześkie poranki i szarobure popołudnia doprawione aromatyczną herbatą. Osnute mgłą wieczorne spacery, wirujące liście i przenikliwy wiatr, który sprawia, że powrót do domu staje się znacznie przyjemniejszy. Internet opanowują dynie, swetry i liście, a sklepowe półki uginają się od przyborów szkolnych - dla tych, którzy zaczynają kolejny rok nauki.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span><a name='more'></a></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #ffa400;">Jesienne rytuały</span></h3><p style="text-align: center;">Celebruję każdą porę roku, mam na to swoje specjalne rytuały. Słoneczne jesienne popołudnia są piękne, ale nie tylko one mają urok... Wyobraźcie sobie cholernie paskudny, zimny poranek. Szary, ciemny, wieje, leje... Wyobraźcie sobie te chłostające lodem krople deszczu, klapciające w kałużach buty... Wyobraźcie sobie ciepło, bezpieczeństwo i miękkość otulającej was kołderki i to, że mielibyście opuścić ją, żeby tam iść... Ale nie musicie, bo macie wolne. Możecie wylegiwać się do woli, albo owinięci kocem, obserwować walczących z parasolami ludzi, sączyć herbatkę i rozkoszować się myślą, że jesteście po tej, a nie po tamtej stronie okna. Ja zwykle puszczam sobie przy tym jakąś spokojną muzyczkę, na przykład tę: </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/RGBgrnCWZg8" width="320" youtube-src-id="RGBgrnCWZg8"></iframe></div><div style="text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: center;">Swoją drogą bardzo przypadła mi do gustu piosenka "Sunday Afternoon" z tej składanki.</p><h3 style="text-align: center;"><span style="color: #e69138;">Przygotowania</span></h3><p style="text-align: center;">Aby umilić sobie tę jakże urokliwą porę roku, nabyłam kilka drobiazgów. </p><p style="text-align: center;">Obiecywałam sobie, że nie będę już kupować więcej kubków i filiżanek, bo zaraz przestaną mi się mieścić w szafce, ale zobaczyłam ten uroczy kubeczek z kotkiem w Rossmannie i nie potrafiłam się powstrzymać </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-6iQrKG_k33E/X3OYR_IcyCI/AAAAAAAABek/yM-ZGdUGnoEoexzOz-2xArY16mlw2C5BgCNcBGAsYHQ/s2048/Z_Jesie%25C5%2584_jab%25C5%2582ecznik.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://1.bp.blogspot.com/-6iQrKG_k33E/X3OYR_IcyCI/AAAAAAAABek/yM-ZGdUGnoEoexzOz-2xArY16mlw2C5BgCNcBGAsYHQ/s320/Z_Jesie%25C5%2584_jab%25C5%2582ecznik.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Zaopatrzyłam się również w taki śliczny termoforek w kształcie serca:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-8DxTPyu4nYw/X3OX2DjAGbI/AAAAAAAABeU/bedcVTPXHjMGCEC03Uj6Whg13n9e2c11QCNcBGAsYHQ/s2048/Z_Termoforek.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://1.bp.blogspot.com/-8DxTPyu4nYw/X3OX2DjAGbI/AAAAAAAABeU/bedcVTPXHjMGCEC03Uj6Whg13n9e2c11QCNcBGAsYHQ/s320/Z_Termoforek.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Do tego powyciągałam z szafy dawno nie widziane swetry, koce i grube, kolorowe skarpety - gdy nadciągną potężne chłody, będę opatulona po zęby. Zapas kawy, czekolady i herbaty także zrobiony</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Poza tym zamówiłam sobie nowe zabaweczki, które umilą mi długie wieczory: kredki Polychromos i tusz kostkach Derwent - już są w drodze. Kiedy dotrą, podzielę się wrażeniami :) Powodem tego zakupu był też fakt, iż planuję popełnić serię obrazków, którymi przyozdobię przedpokój, choć jeszcze nie mam dokładnie wyklarowanej wizji, co to będzie.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><h3 style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #b45f06;">Twórczo:</span></b></h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Tymczasem dla rozgrzewki zaczęłam już bazgrać w szkicowniku jesienne motywy:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-LyPq1F-mMUE/X3OXtsVSy_I/AAAAAAAABeI/gM2dO8mlakU9-Ope__DoNkpDZ8-b5tenQCNcBGAsYHQ/s2048/R_Jesie%25C5%2584_Li%25C5%259Bcie%2Bi%2Bplamy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-LyPq1F-mMUE/X3OXtsVSy_I/AAAAAAAABeI/gM2dO8mlakU9-Ope__DoNkpDZ8-b5tenQCNcBGAsYHQ/s320/R_Jesie%25C5%2584_Li%25C5%259Bcie%2Bi%2Bplamy.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-jI9pRQM4og8/X3OXvbpuktI/AAAAAAAABeM/0zCL1mAt7GcmS6jg4raA08-L9niIG_CsQCNcBGAsYHQ/s2048/R_Dynia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1985" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-jI9pRQM4og8/X3OXvbpuktI/AAAAAAAABeM/0zCL1mAt7GcmS6jg4raA08-L9niIG_CsQCNcBGAsYHQ/s320/R_Dynia.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><h3 style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #990000;">Czas zbiorów</span></h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Nadejście jesieni to pora na zbieranie owoców swojej ogrodniczej pracy: mnie najbardziej kojarzą się z nią dynie, jabłka, śliwki, gruszki, ziemniaki, cukinia, choć jeszcze kilka dni temu zbierałam także maliny. Muszę się też pochwalić, że wyhodowałam na balkonie... ziemniaki. Wykiełkowały mi w szafce, a że nie lubię marnować jedzenia, to wsadziłam do doniczki... W ogródku u mojej babci za to bujnie rośnie jarmuż - nie mam na niego pomysłu, więc zwykle przerabiam na chipsy. Uważam, że jednym z milszych aspektów jesieni są wypieki z sezonowymi owocami (ciasto, które widzicie na jednym z powyższych zdjęć to maminy jabłecznik ze "swojskimi" jabłkami) a potem spożywanie ich przy herbatce i pogaduszkach w miłym towarzystwie.</div><h3 style="clear: both; text-align: center;"><br /><span style="color: #783f04;">Filmowo</span></h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Jesień to przyjemny czas na czytanie i oglądanie, ale przyznam szczerze, że nie mam swojej ulubionej "jesiennej" książki ani filmu. Jedynym obrazem, który mocniej kojarzy mi się z tą porą roku jest "Vanilla Sky". Ostatnio polubiłam stare filmy i mam nastroje na nadrabianie zaległości w klasykach kina, z rodzaju tych, które wypadałoby znać. Gdybyście zastanawiali się nad filmem, który ogrzeje Wam jesienną szarugę, to polecam "Czekoladę" z 2000r. - nie ze względu na porę roku, ale klimat i przyjemne ciepło, jakim ten film emanuje.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ciekawa jestem, czy Wy też lubicie jesień? Macie swoich jesiennych "ulubieńców"? Może znacie jakieś "jesienne" książki i filmy warte polecenia?</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-60998001884911872282020-09-20T12:28:00.003-07:002020-09-20T12:30:06.008-07:00Niedzielnie przy kawie<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-RgPUWm6l6sk/X2em89HVzMI/AAAAAAAABb4/tapxpDrZXuckYp__iGKEPvxsT_DLe-d1ACNcBGAsYHQ/s1080/BLND_Donut%2B%252B%2Bkawa.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-RgPUWm6l6sk/X2em89HVzMI/AAAAAAAABb4/tapxpDrZXuckYp__iGKEPvxsT_DLe-d1ACNcBGAsYHQ/s320/BLND_Donut%2B%252B%2Bkawa.png" /></a></div><br /><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Sporo rzeczy ostatnio zaprzątało moją uwagę, ale nie o każdej mam dość do powiedzenia, by pisać oddzielny post, więc stwierdziłam, że stworzę jeden zbiorczy pogaduszkowy :)</div><div><span style="background-color: white; color: #a64d79;"><b><br /></b></span></div><div><span style="background-color: white; color: #a64d79;"><span><a name='more'></a></span><b><br /></b></span></div><div><span style="background-color: white; color: #a64d79;"><b><br /></b></span></div><div><span style="background-color: white; color: #a64d79;"><b>Porobione</b></span></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Ostatnio sporo czasu spędzam na nauce programu Blender, o którym pewnie już wcześniej wspominałam. Poniżej widać efekt - może mało imponujący, ale jak na początek, i tak jestem z siebie dumna. Jak chyba większość początkujących, zaczęłam od tutorialu z pączkiem znalezionego na Youtube, który jest bardzo popularny - gdybyście zajrzeli na profile instagramowe artystów zaczynających swoją przygodę z tym programem, zobaczycie, że na większości pojawia się ów słynny pączek :) </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyP1b3kYfpGl2sn2MEaDvGNiqZWM3Ut0ubNFL2GYTI6T9XH1Bh8rrPw4TFbZyPYLfSHu6zbH1Nk7Hc7cg-rRA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div><b style="background-color: white;"><span style="color: #a64d79;"><br /></span></b></div><div><b style="background-color: white;"><span style="color: #a64d79;">Posłuchane</span></b></div><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Zdarza Wam się czasem przypadkiem natrafić na jakąś fajną piosenkę, książkę albo film i dziwicie się, dlaczego nie jest bardziej popularna? Mnie dość często - albo mam specyficzny gust, albo po prostu Internet jest tak przepełniony wszelaką twórczością, że nawet dobre rzeczy nie zawsze potrafią się przebić do szerszej publiczności. Niedawno moją uwagę przykuła Remi Wolf - usłyszałam fragment jej piosenki w jakiejś reklamie i zaraz musiałam poszukać tytułu, bo nabrałam ochoty na całość.</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/hYxnofViYHo" width="320" youtube-src-id="hYxnofViYHo"></iframe></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/l214Aw6kQHw" width="320" youtube-src-id="l214Aw6kQHw"></iframe></div><br /><div><br /></div><div><span style="color: #a64d79;"><b>To mnie zaciekawiło</b></span></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Lubię sobie czasem posłuchać podcastów o tematyce kryminalnej, szczególnie, gdy krzątam się po domu przy różnych porządkowych czynnościach. Te opowiadające o prawdziwych wydarzeniach, szczególnie nie do końca wyjaśnionych, często wciągają lepiej niż najlepszy film lub książka - bo jak już to kiedyś zostało powiedziane, prawda w przeciwieństwie do fikcji, nie musi być prawdopodobna. Justyna Mazur jest jedną z moich ulubionych autorek - poniższy temat szczególnie przypadł mi do gustu, do tego stopnia, że postanowiłam się nim z Wami podzielić: podoba mi się sposób narracji, opisy sytuacji, charakterów, budowanie historii i swego rodzaju plot twist - zakończenie było zupełnie inne, niż się spodziewałam.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/kFFKzMlhfKM" width="320" youtube-src-id="kFFKzMlhfKM"></iframe></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><span style="color: #a64d79;"><b>Obejrzane</b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Być może niektórzy z Was pamiętają wielki kryzys w 2008, który zaczął się od pęknięcia bańki na rynku nieruchomości, a potem zataczał coraz szersze kręgi. Ja mgliście pamiętam, jak serwisy informacyjne obiegła wieść o upadku banku Lehman Brothers, który stał się symbolem owego kryzysu , a potem ciągle słyszało się, że nikt nic nie kupuje, "bo jest kryzys". Niedawno Netflix przypomniał mi o tym temacie, wyświetlając w proponowanych film z 2015r. "Big Short" - film opowiada o tych nielicznych, którzy przewidzieli ową katastrofę, a nawet potrafili na tym zarobić. Choć temat może się wydawać ciężki, film oglądało się niezwykle lekko - bardzo spodobało mi się oryginalne podejście do narracji i fakt, że geneza kryzysu i podstawowe pojęcia z bankowości inwestycyjnej zostały tak wytłumaczone, że nawet ktoś, kto kompletnie nie interesuje się ekonomią, będzie w stanie go zrozumieć - dlatego też polecam go każdemu. Na plus także obsada - m.in Brad Pitt, Christian Bale, Steve Carell i Ryan Gosling. </div><div><br /></div><div><span style="background-color: white; color: #a64d79;"><b>Porysowane</b></span></div><div><br /></div><div>W dalszym ciągu zdarza mi się bawić markerami - oto efekt, taka jakby mozaika :)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-SBDKCHoj8kw/X2eqQiiK4bI/AAAAAAAABcU/oKBc85vn-0AmGR3N45Y1hDr_2nVt1ZHzgCNcBGAsYHQ/s1708/RK_Miasto_mozaika.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /><br /><img border="0" data-original-height="1192" data-original-width="1708" src="https://1.bp.blogspot.com/-SBDKCHoj8kw/X2eqQiiK4bI/AAAAAAAABcU/oKBc85vn-0AmGR3N45Y1hDr_2nVt1ZHzgCNcBGAsYHQ/s320/RK_Miasto_mozaika.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ciekawa jestem, co słychać u Was? Jeśli zdarzyło się Wam ostatnio usłyszeć, zobaczyć lub przeczytać coś ciekawego, czym warto się podzielić (szczególnie, jeśli nie jest to popularne, a uważacie, że powinno), dajcie mi znać w komentarzach :)</div><br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-82284650065669441692020-09-01T10:49:00.002-07:002020-09-01T10:52:30.113-07:00Artystycznie: markery z Action<p style="text-align: justify;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-SHILOLpBRSc/X06GwUAClvI/AAAAAAAABac/s7diwjf2JvMVTcHZZF0z6WpYo_mDPGAwgCNcBGAsYHQ/s2048/Z_BL_TwinMarkers.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1603" data-original-width="2048" height="401" src="https://1.bp.blogspot.com/-SHILOLpBRSc/X06GwUAClvI/AAAAAAAABac/s7diwjf2JvMVTcHZZF0z6WpYo_mDPGAwgCNcBGAsYHQ/w512-h401/Z_BL_TwinMarkers.jpg" width="512" /></a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"> Ilekroć mijam w sklepach dział z przyborami do rękodzieła, rysowania, malowania, moja silna wola zostaje wystawiona na próbę. I często ulegam pokusie - pisaki, kolorowe papiery, jakieś wyklejanki, artystyczne gadżety... Nieważne, wszystko mi się przyda... Bardzo lubię tworzyć, gorzej że trudno mi znaleźć czas na wszystkie swoje pomysły (a za chwilę trudno będzie mi znaleźć na nie miejsce). </p><p style="text-align: justify;">Przed pandemią, kiedy częściej bywałam w centrum miasta, szczególne problemy sprawiał mi Action, bo tam dział z "kraftowymi" rzeczami jest tuż przy wejściu. No i kiedyś skusiłam się na tamtejsze markery. </p><span><a name='more'></a></span><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Przekonały mnie szeroka paleta kolorów i cena - ok 18PLN za 12 sztuk. Pomyślałam sobie, że to taki tańszy odpowiednik promarkerów - np. te od Winsor & Newton kosztują po kilkanaście złotych za sztukę, więc różnica jest spora. Powodowała mną głównie ciekawość - nie spodziewałam się, żeby ich jakość była porównywalna - no i nie była. Pisaki z Action nie umywają się nawet do tych "markowych" - słabo się mieszają, o zgrabnych przejściach kolorów można zapomnieć, poza tym wiele z nich ma dziwne grudy na grubszym końcu. Mimo wszystko jednak, nie jestem jakoś szczególnie rozczarowana - ostatnio zaczęłam tworzyć obrazy, w których nie potrzebuję materiałów wybitnej jakości - a skoro wystarcza mi ta "marketowa", to po co przepłacać?</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Q2t9Cfms3x8/X06GwEJemCI/AAAAAAAABaY/ufHoTGiw_ScNGlxAGijH7JylKbnbJXn7wCNcBGAsYHQ/s2048/Z_BL_TwinMarkers%2B2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-Q2t9Cfms3x8/X06GwEJemCI/AAAAAAAABaY/ufHoTGiw_ScNGlxAGijH7JylKbnbJXn7wCNcBGAsYHQ/s640/Z_BL_TwinMarkers%2B2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">Eksperymentowałam ze stylem - ci, którzy zaglądali na mojego Instagrama (zapraszam - @Bohomazin), już to pewnie widzieli - zastanawiałam się np. jak mogłaby wyglądać sztuka ludowa jakiejś obcej cywilizacji? Polubiłam się także z szarym papierem ( z bloku zakupionego również w Action)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-aHydQPfEA-A/X01oHo7n5QI/AAAAAAAABZ0/4N8lSMlQJB8xkY3pGfrf0wxObqx27HpkgCNcBGAsYHQ/s2048/R_K_INST_kosmiczny%2Bkrocioro%25C5%25BCec%2Bv2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1733" data-original-width="2048" src="https://1.bp.blogspot.com/-aHydQPfEA-A/X01oHo7n5QI/AAAAAAAABZ0/4N8lSMlQJB8xkY3pGfrf0wxObqx27HpkgCNcBGAsYHQ/s640/R_K_INST_kosmiczny%2Bkrocioro%25C5%25BCec%2Bv2.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Ten obrazek jest zainspirowany postacią Buzza z gry Hungry Shark World (w którą lubię sobie czasem pograć dla odstresowania):<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4DPDUoM5JGE/X01oOk8CshI/AAAAAAAABZ4/4q93OUsaFlQk9jGFozzwKExCYDJAohcAgCNcBGAsYHQ/s2048/R_INST_Buzz_rekin_kadr.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1451" data-original-width="2048" src="https://1.bp.blogspot.com/-4DPDUoM5JGE/X01oOk8CshI/AAAAAAAABZ4/4q93OUsaFlQk9jGFozzwKExCYDJAohcAgCNcBGAsYHQ/s640/R_INST_Buzz_rekin_kadr.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Ten był pierwszy z serii. Nie do końca wyszedł, jak powinien, ale rysowało się przyjemnie. Uważam, że świat owadów jest fascynujący a pszczoły należą do moich ulubionych, toteż pewnie jeszcze wrócę do tej tematyki:<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-dwi9mhhBPBs/X01sSHL6-iI/AAAAAAAABaI/7zcg4HzCNlYBjdIEIXkZUI42Y2vqspDKgCNcBGAsYHQ/s2048/R_K_INST_Queen%2Bbee.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1407" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-dwi9mhhBPBs/X01sSHL6-iI/AAAAAAAABaI/7zcg4HzCNlYBjdIEIXkZUI42Y2vqspDKgCNcBGAsYHQ/s640/R_K_INST_Queen%2Bbee.jpg" /></a></div><br /><div><br /><p>Ciekawa jestem Waszych opinii na temat moich prac. Jak sądzicie, jak mogłabym nazwać ten styl? Może Ufolk? (No wiecie, UFO+folklor)</p><p>Z zasady raczej nigdy nie spodziewam się cudów po tańszych wersjach czegokolwiek, tak jak w przypadku wspomnianych markerów, ale może Wam zdarzyło się kiedyś kupić taniej coś, co okazało się lepsze od droższego odpowiednika? Nie uważam oczywiście, że zawsze droższe znaczy lepsze, ale jakość ma swoją cenę.</p><p><br /></p></div>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-68062754964752480512020-08-22T09:25:00.002-07:002020-08-22T09:27:38.498-07:00Żyj i daj żyć innym<p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4XyL_KvxrSA/X0AY9Xy4DjI/AAAAAAAABZM/pPFwwejsBXc4ZreF_VbF6B9rymUy045rgCNcBGAsYHQ/s744/nowa%2Brainbow.PNG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="469" data-original-width="744" height="322" src="https://1.bp.blogspot.com/-4XyL_KvxrSA/X0AY9Xy4DjI/AAAAAAAABZM/pPFwwejsBXc4ZreF_VbF6B9rymUy045rgCNcBGAsYHQ/w512-h322/nowa%2Brainbow.PNG" title="Grafika stworzona w Blenderze w ramach ćwiczeń" width="512" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Grafika stworzona w Blenderze w ramach ćwiczeń<br /></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Ostatnimi czasy o LGBT stało się niezwykle głośno. Próby zwalczania,
manifestacje, aresztowania, wyrazy wsparcia... Internet pęka w szwach od tego tematu. Sprawa budzi bardzo duże emocje,
a ja tak sobie siedzę i myślę, skąd ten cały szum.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span></span></p><a name='more'></a><span lang="PL"><br /></span><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Zastanawiam się, dlaczego dla wielu ludzi jest aż tak ważne, z kim żyją, kogo
kochają obce dla nich osoby, albo z jaką płcią się identyfikują. Przykładowo,
gdyby któryś z moich kolegów przyszedł do mnie pewnego dnia i stwierdził : „ Od
teraz mów mi Marlena”, to czy czegokolwiek by mi ubyło, gdybym spełniła jego
prośbę? Czy nagle słońce przestałoby świecić, doznałabym nieuleczalnej choroby,
straciłabym oszczędności życia? Otóż nie. Rachunek jest prosty: jeśli dla innej
osoby jest to ważne, a mnie nie szkodzi, to nie ma się nad czym zastanawiać,
niech sobie będzie Marleną, jeżeli to zmieni jej/jego życie na lepsze.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL"><span style="color: #800180;"><b>Niech się nie obnoszą!</b></span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">W dyskusjach na temat LGBT bardzo często pojawia się stwierdzenie: „Ja tam
nic do nich nie mam, ale niech się nie obnoszą”. Czym jest owo obnoszenie się?
Jeśli dwóch facetów spaceruje po parku trzymając się za ręce, to jest już
obnoszenie się, czy jeszcze nie? A mogą mieszkać razem, czy za bardzo to gorszy
sąsiadów? Może powinni spotykać się tylko w jakichś specjalnych, tajnych
miejscach schadzek dla gejów? Albo udawać współlokatorów? A dwie kobiety
całujące się w miejscu publicznym to jest obnoszenie się? Jeśli tak, to
rozumiem, że chłopak z dziewczyną robiący to samo, także się obnoszą?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Prawdę mówiąc, nie przepadam za wylewnym okazywaniem uczuć w miejscach
publicznych, niezależnie od płci, uważam, że jest to kwestia taktu i wyczucia, ale
jeżeli heteroseksualne pary mają społeczne przyzwolenie na pewne zachowania, to
homoseksualne także powinny je mieć. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Niektórzy chcieliby chyba, by osoby LGBT kompletnie zeszły do jakiegoś
podziemia, co by to nie kłuć w oczy prawilnych obywateli, a nie należy przecież
zapominać, że potrzeba miłości i akceptacji jest uniwersalnym ludzkim odczuciem
– jeśli trudno Wam pojąć, z czym to się wszystko wiąże, wyobraźcie sobie, że
mielibyście całe życie ukrywać partnera lub partnerkę przed światem i na każdym
kroku pilnować, żeby się tylko nie wydało</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL"><b><span style="color: #800180;">Taki tam kaprys</span></b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Zdarzyło mi się kiedyś usłyszeć, że na bycie gejem jest „moda”, że jest to coś, co można
świadomie wybrać – wszak kiedyś gejów jakby nie było… Jeśli jednak spojrzy się
na statystyki dotyczące osób homoseksualnych – prześladowania, akty agresji,
brak wsparcia otoczenia… Wszystko to
często staje się ich udziałem. Nie wydaje mi się, żeby ktoś wybierał dla siebie takie
atrakcje świadomie. Uważam, że dawniej LGBT nie tyle nie istniało, co ludzie
bali się przyznawać do swojej orientacji lub kwestii związanych z tożsamością
płciową. Obecnie co prawda nie pali się za to na stosie (choć niektórzy pewnie by tego chcieli), więc coraz więcej osób
ma odwagę „wyjść z szafy”, ale wciąż nie można powiedzieć, że mają życie
usłane różami. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL"><span style="color: #800180;"><b>LGBT i pedofilia </b></span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Bardzo często przewija się także wątek łączenia homoseksualizmu z
pedofilią, pomimo tego, iż współczesna
psychologia odrzuciła taką korelację. Mit ten jednak wciąż podburza
niektórych do zwalczania „ideologii LGBT”, jak to nazywają – w imię ochrony
nieletnich. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Trudno mi sobie wyobrazić, co czują geje lub lesbijki, gdy spotykają wszystkie te agresywne treści,
wrzucające ich do jednego wora ze zwyrodnialcami krzywdzącymi dzieci. Zauważyłam, że
niektóre środowiska nieprzychylne przedstawicielom LGBT często argumentują
swoje poglądy dobrem najmłodszych i zagrożeniem, jakie podobno homoseksualiści
dla nich stanowią. Dziwi zatem fakt, że choć znane są liczne przypadki molestowania
dzieci przez księży, te same osoby nie wpadły na pomysł delegalizacji
kapłaństwa. Mówię to zupełnie bez złośliwości i nie chciałabym w żaden sposób uderzyć w osoby wierzące – uważam po prostu, że jest to
przejaw braku konsekwencji i logiki w
poglądach.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL"><span style="color: #800180;"><b>Rodzina tylko tradycyjna</b></span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Z jakiegoś powodu często przedstawia się LGBT
jako „zagrożenie dla tradycyjnej, chrześcijańskiej rodziny” . Trudno mi jednak
zrozumieć, na czym owo zagrożenie ma polegać – nie słyszałam jeszcze, żeby
jakiekolwiek jednostki lub organizacje LGBT domagały się zakazu „tradycyjnych”
małżeństw. A to, że pan X i pan Y będą mogli zawrzeć legalne małżeństwo nie
odbiera żadnych praw małżeństwom heteroseksualnym – nie wiem zatem, w czym jest
problem? <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Zawarcie małżeństwa to ważna życiowa decyzja,
która niesie za sobą szereg konsekwencji: prawo do dziedziczenia, wspólnota
majątkowa, prawo do renty po zmarłym partnerze…
Tak, jak wiele heteroseksualnych par ma powody, by zalegalizować swój związek,
tak samo jest to istotne dla par homoseksualnych. To chyba naturalne, że wybierając
wspólne życie z inną osobą, chcą mieć prawo do korzystania ze wspomnianych
wyżej rozwiązań: w parach homoseksualnych może przecież istnieć „tradycyjny”
podział ról, gdy jedna osoba robi karierę, a druga zajmuje się domem – czy to
takie dziwne, że ta druga chciałaby zabezpieczyć swoją przyszłość? Przecież
każdy racjonalny człowiek stara się zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa „w
razie W”. Co w takim razie można zaoferować osobie będącej w takim związku? Żyj
sobie dalej na kocią łapę i licz na szczęście, że druga strona nie kopnie a) w kalendarz
b) ciebie w tyłek za dziesięć lat, bo o
alimentach, rencie i podziale majątku możesz zapomnieć?</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL"><b><span style="color: #800180;">Podsumowując</span></b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">Przede wszystkim jednak uderza mnie fakt, że dyskusja
na temat LGBT wyzwala ogrom negatywnych emocji i niezdrowego zaangażowania w ludziach, których te sprawy w
ogóle nie dotyczą – czy my naprawdę nie mamy innych problemów w naszym kraju, którymi można by się zainteresować?
Myślę, że osoby LGBT manifestują nie po to, by pochwalić się swoją orientacją,
tylko dlatego, by zwrócić uwagę na problemy, które ich z jej powodu spotykają.
Jeśli komuś się to nie podoba, ma to wszystko gdzieś, to może te akcje
zignorować i zająć się swoim życiem, swoją pracą i zainteresowaniami, naprawdę
nie ma potrzeby, żeby w odpowiedzi świecił wszystkim w oczy swoją tradycyjnością i
przekonywał, że to jedyna słuszna droga życia. Po prostu szkoda czasu, a jeśli cierpi na nadmiar energii, to zamiast biegać na kontrmanifestacje i rzucać kamieniami do nastolatków, może ją spożytkować w bardziej produktywny sposób - może jakiś wolontariat? Mnie też
się niektórzy ludzie nie podobają i nie mam ochoty ich oglądać, ale nie próbuję
ich przekonać, żeby zamknęli się w piwnicy, albo żyli tak jak ja. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Linki do artykułów związanych z tematem, które uznałam za interesujące:</p><p class="MsoNormal"><a href="http://lambdawarszawa.org/wp-content/uploads/2015/08/Raport_dyskryminacja_2000_p.pdf"><span lang="PL">http://lambdawarszawa.org/wp-content/uploads/2015/08/Raport_dyskryminacja_2000_p.pdf</span></a><span lang="PL"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="PL">
</span></p><p class="MsoNormal"><a href="https://drive.google.com/file/d/1arXrJ7IRkYS-a6FJEJ00sXgJu8ZecTEg/view">https://drive.google.com/file/d/1arXrJ7IRkYS-a6FJEJ00sXgJu8ZecTEg/view</a><b><o:p></o:p></b></p></div><p></p>Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-11004245677139194882020-08-03T10:06:00.000-07:002020-08-03T10:06:39.448-07:00Wiek to tylko liczba - refleksja urodzinowa<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-PHqnoqIFh_w/Xyg--0PL9VI/AAAAAAAABYA/ByKT1MaDuKoDtwO48FysTKqtRnLyeVx7wCNcBGAsYHQ/s1600/BLND_Donut.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://1.bp.blogspot.com/-PHqnoqIFh_w/Xyg--0PL9VI/AAAAAAAABYA/ByKT1MaDuKoDtwO48FysTKqtRnLyeVx7wCNcBGAsYHQ/s320/BLND_Donut.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Właściwszy w tym miejscu byłby pewnie obraz tortu, ale do tego poziomu jeszcze nie doszłam, więc wrzucam moją grafikę pączka stworzonego w Blenderze, którego niedawno zaczęłam się uczyć ;)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Niedawno obchodziłam urodziny i przy tej okazji miałam małą refleksję w temacie wieku, którą postanowiłam się z Wami podzielić.<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">W co ona się
ubrała… Takie rzeczy to mogą nosić młode dziewczyny, a nie… Na kimś młodszym to
może by to jeszcze wyglądało… Baba w tym wieku i koszulki w misie… Pfff Od
wnuczki ciuchy pożycza? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Słyszeliście
kiedyś podobne komentarze odnośnie kobiet, które ośmieliły się ubrać
„niestosownie do swojego wieku”? Ilekroć je słyszę, zastanawiam się, dlaczego
sobie to robimy. Czemu to ma służyć? To strofowanie, obśmiewanie, wciskanie na
siłę w ramy społecznego przyzwolenia, dyktowanego utartymi wzorcami i<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>dziwnie pojętą „stosownością”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Pamiętam, jak
kilka lat temu natrafiłam na jakiś artykulik o tym, czego nie wypada nosić
kobiecie po 30-tce, 40-tce itd. Początkowo mnie rozbawił: stosując logikę
autorki można by przyjąć, że każda dekada życia stanowi jakąś magiczną granicę,
od której już „nie wypada”: budzisz się w dniu swych 30-tych urodzin i choć nie
wyglądasz starzej, niż dzień wcześniej, to jednak powinnaś natychmiast wyrzucić
wszystko, co mogłoby wydawać się choć trochę „niepoważne” (minispódniczki,
trampki, koszulki z nadrukami won z szafy!), zaopatrzyć w zapas garsonek i
kiecek za kostkę, oraz niezwłocznie umówić do fryzjera, by skrócić włosy do
„stosownej” długości i uformować je w statecznego, przyzwoitego tapirka,
właściwego dla dojrzałej matrony… Kiedy jednak głębiej się nad tym zastanowić,
fakt, że w XXI wieku osoby<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>z taką
mentalnością istnieją i jest ich całkiem sporo, jest dość przygnębiający.
Jeszcze bardziej przygnębia to, że znajdą się też i tacy, którzy pozwalają się
im stłamsić i odmawiają sobie przyjemności noszenia rzeczy, w których czują się
dobrze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Nie od dziś
wiadomo, że nie starzejemy się w jednym tempie: geny, sport, odżywianie, stres,
używki, pielęgnacja (lub jej brak)… Wszystko to ma wpływ na zużywanie się oraz
wygląd organizmu. Niektórzy w ogóle nie wyglądają na swój wiek: nieraz zdarzyło
mi się <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wziąć czterdziestolatkę za osobę
przed 30-tką, lub na odwrót - doznałam małego szoku, gdy mignęło mi gdzieś zdjęcie
uczestniczek imprezowego <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>reality show <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>i przeczytałam podpis pod nim: okazało się, że
dziewczyny, które przywodziły na myśl show biznesowe weteranki, na oko 40+,
rozpaczliwie ratujące młody wygląd licznymi zabiegami medycyny estetycznej, w
rzeczywistości mają po dwadzieścia kilka lat…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Tak sobie myślę,
że mamy w swojej kulturze mocno zakodowane wzorce odnośnie wyglądu i zachowania
dla poszczególnych grup wiekowych. Jeśli 35 latka wygląda na 25 lat, ubiera się
i zachowuje tak, jak społeczeństwo widzi stereotypową 25-latkę, nikomu to nie
przeszkadza, dopóki jej wiek nie jest znany: podejście zmienia się, gdy
wiadomo, że ma 35 lat: wówczas nie pasuje już strażnikom stosowności do wzorca:
dzidzia piernik, stara maleńka, zegar tyka, za dzieci by się wzięła, a nie lata
po świecie i słit focie w bikini wrzuca na Insta, w tym wieku mini spódniczki,
no nie przystoi no, niepoważna jakaś… Dochodzę do wniosku, że czasem lepiej nie
zdradzać swojego wieku, kiedy nie ma takiej potrzeby – jeśli jesteś młoda,
możesz nie zostać potraktowana poważnie (to przerażające, ale wciąż wielu ludzi
łączy wiek z mądrością: starszy=mądrzejszy), jeśli masz więcej lat, będziesz
wysłuchiwać, co wypadałoby już robić lub osiągnąć w tym wieku, albo co ci już
nie wypada…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Nieraz słyszy
się, że wiek to tylko liczba i ja się z tym zgadzam. Jeden<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>siedemdziesięciolatek kursuje od poradni do
poradni, od lekarza do lekarza i boi się sam zostać w domu, bo tak jest schorowany,
że<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>najprostsze czynności sprawiają mu
trudność, zaś inny biega maratony i żyje pełnią życia. Warto także przypomnieć,
że życie jest tylko jedno: jeśli nie zdążyłaś czegoś zrobić przed 30tką, 40tką,
50tką itd., to albo zostaje ci na to reszta życia, albo N.I.G.D.Y. Wyobraźcie
sobie kobietę, która zawsze marzyła o miniówkach z HelloKity, ale najpierw nie
pozwalali jej na to konserwatywni rodzice, a potem klepała biedę i z
konieczności ubierała się tylko w to, co wynalazła w lumpeksach. Teraz powodzi
jej się lepiej i stać ją na takie fanaberie, ale jest jeden problem: ma 40 lat…
Nie wypada, co? Bo sąsiadki obśmieją, ludzie będą się dziwnie gapić… Koniec
końców, jedyną rzeczą, która powstrzymuje ją od spełnienia dawnego marzenia
jest opinia innych ludzi... Mini z HelloKitty to oczywiście tylko hipotetyczny
przykład, którym chciałam zwrócić uwagę, jakim złem jest ocenianie wyborów
innych ludzi ze względu na wiek. Dlatego też apeluję: nie róbmy tego! Każdy z
nas kiedyś będzie miał 30, 40, 50 i więcej lat, czy nie byłoby wspaniale, gdyby
każdy mógł ubrać to, na co ma ochotę, wiedząc, że nie usłyszy żadnego
złośliwego komentarza, ukradkowego parsknięcia śmiechem, nie wychwyci
unoszących się z politowaniem brwi czy porozumiewawczych, rozbawionych spojrzeń.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Istnieje naprawdę pierdyliard
fascynujących tematów do rozmów innych niż „O Boże, co ta Marzenka na siebie
włożyła”. Pamiętajmy o tym i nie dawajmy się wciągać w takie złośliwości.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Czy uważam zatem,
iż powinniśmy ubierać cokolwiek nam się podoba na każdą okazję? Otóż nie.
Uważam, że strój może być niestosowny ze względu na okazję właśnie, ale nigdy
na wiek (no chyba, że mówimy o dzieciach, ale to już inna para kaloszy):
ubranie japonek i kolorowych skarpetek na spotkanie biznesowe będzie
niestosowne, niezależnie od tego, czy mamy 20 lat czy 60… Jeżeli zaś mówimy o
gali, na której dopuszczalne są suknie z gołymi plecami czy wielkimi dekoltami,
to ma do takiego stroju prawo zarówno 20-latka jak i 60-latka. Pewnie, że na
młodych ludziach niektóre rzeczy zwykle prezentują się lepiej, ale marudzenie,
że cudze ciało prezentuje się nieestetycznie i nie chcemy na to patrzeć są
totalnie nie na miejscu – idąc tym tokiem rozumowania moglibyśmy oczekiwać, że
ludzie o brzydkich twarzach powinni je zasłaniać, dla dobra samopoczucia innych…
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Na zakończenie
podam jeszcze jeden przykład: wchodzicie do pomieszczenia w którym znajduje się
staruszka w minispódniczce, ostrym makijażu i jaskrawo-kolorowej peruce.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wita wszystkich uśmiechem, wesoło zagaduje. W
drugim końcu pomieszczenia z kolei zainstalowało się stadko zrzędliwych kwok,
które każdego, kto pojawi się w drzwiach, obrzucają oceniającymi spojrzeniami,
szepczą między sobą, i komentują cicho. Kogo bardziej nie chcielibyście
oglądać?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Całe szczęście,
świat zmierza chyba jednak w dobrym kierunku: jeszcze kilka lat temu pewnie nie
znalazłabym pidżamy z jelonkiem Bambi na dziale innym niż dziecięcy, a teraz
widzę zatrzęsienie podobnych rzeczy dla sentymentalnych dorosłych. W każdym
razie, ja będę takowe nosić jeszcze przez długie lata ;)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Ciekawa jestem
Waszych opinii na powyższy temat – dajcie mi proszę znać w komentarzach, co o
tym sądzicie :) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">P.s Jeśli czujecie się za starzy na cokolwiek, co chcielibyście robić, koniecznie zobaczcie poniższy występ z BGT </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PL" style="font-family: Wingdings; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/hjHnWz3EyHs/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/hjHnWz3EyHs?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-14001943758117235532020-07-05T09:27:00.000-07:002020-07-08T12:16:25.901-07:00Rozważania okołopsowe<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PLHzYdqGoyU/XwYa5Azt8YI/AAAAAAAABXQ/P91Iebdb-Rco7KNAjb27PmXpBexZAmrywCNcBGAsYHQ/s1600/Z_Igorek%2Bna%2Bpufie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="624" data-original-width="500" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-PLHzYdqGoyU/XwYa5Azt8YI/AAAAAAAABXQ/P91Iebdb-Rco7KNAjb27PmXpBexZAmrywCNcBGAsYHQ/s320/Z_Igorek%2Bna%2Bpufie.jpg" width="256" /></a></div>
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><b><br /></b></span>
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><b>EDIT: Piesek, o którym wspominam we wpisie poniżej, jednak wciąż szuka domu (już myśleliśmy, że się znalazł, ale osoba się rozmyśliła) Wygląda on tak, jak powyżej, wiek ok 3.5 miesiąca, będzie pieskiem średniej wielkości, z charakteru przeuroczy, nie umie tylko jeszcze chodzić na smyczy, ale pracujemy nad tym. Gdyby ktoś z Was był zainteresowany, więcej informacji można uzyskać pod numerem: 509 581 609.</b></span><br />
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><b><br /></b></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-x3GJ1TWUldQ/XwH6mXflRAI/AAAAAAAABWU/4xJaSW0MUOMBeWS3YdRPDbmTYC-eoKZuwCNcBGAsYHQ/s1600/R_CART_Fado%2Bi%2BHermes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1176" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-x3GJ1TWUldQ/XwH6mXflRAI/AAAAAAAABWU/4xJaSW0MUOMBeWS3YdRPDbmTYC-eoKZuwCNcBGAsYHQ/s320/R_CART_Fado%2Bi%2BHermes.jpg" width="235" /></a></div>
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span>
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span>
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Jako że niedawno
obchodziliśmy Dzień Psa, temat dzisiejszego wpisu także będzie okołopsowy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Właściwie
chciałam go poświęcić czworonogom, które odegrały szczególną rolę w moim życiu,
jednak tak się złożyło, że niedawno próbowaliśmy znaleźć dom dla pewnego psiego malucha (Sezon Porzuceniowy w pełni), stwierdziłam, że zamiast tego</span> pomówię dziś o adopcjach psów, ich traktowaniu w naszym kraju i
odpowiedzialności.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Odnoszę budujące
wrażenie, że postrzeganie naszych czworonożnych przyjaciół powoli zmienia się
na lepsze. Choć wciąż zdarzają się troglodyci (albo po prostu nieuświadomieni?), którzy sądzą, że pies to tylko
tani system alarmowy, napędzany spleśniałym chlebem i byle jakimi resztkami z
obiadu, bezmyślny przedmiot, któremu do pełni szczęścia wystarczy stara beczka
i kawałek łańcucha, to jednak jest to chyba coraz rzadsze. Utarło się już
przekonanie, że takie obrazki są typowym elementem wiejskiego krajobrazu, ale
ja coraz częściej widuję wiejskie psy wyprowadzane na spacery i mieszkające z
ludźmi w domach, a trzymanie psa na łańcuchu powoli staje się symbolem „wiochy”
i obciachu. Tak, widzę światełko w tunelu, ale wciąż jest jeszcze wiele do
zrobienia.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Psy to szczególne
istoty: inteligentne, towarzyskie i lojalne, zdolne do wytwarzania niezwykle
silnych więzi ze swoimi opiekunami – dlatego też decyzja o ich posiadaniu powinna być dobrze przemyślana. Traktując psa jak zabawkę, gadżet,
chwilowy kaprys czy okazję do podkarmienia swojego ego,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>można mu wyrządzić ogromną krzywdę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="color: #a64d79;"><b>Bo one mnie się
podobujom, czyli przekleństwo popularności</b></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Jedną z
najgłupszych rzeczy, jaką można zrobić wybierając psa, jest kierowanie się
wyłącznie wyglądem. Wśród ofiar swojej urody licznie występują m.in husky.
Ludzie kupują je, bo takie ładne, bo te ich niebieskie oczy takie hipnotajzing…
A potem dziwią się, że ten bliski krewniak wilka nie raczy grzecznie leżeć na
kanapie przez cały dzień, demoluje mieszkanie, wyje, poluje na inne zwierzęta i
zwiewa z posesji przy każdej nadarzającej się okazji. No głupi ten pies jakiś…
przecież ma okazje się wybiegać: jego Państwo ofiarnie zmienili tryb życia na
aktywniejszy – codziennie 20min spacerku wokół bloku, a w weekend to nawet byli z
pieskiem na rowerach za miastem… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Sęk w tym, że
psy, które mogą nam się podobać wizualnie, niekoniecznie będą kompatybilne z
naszymi oczekiwaniami i możliwościami, bo zostały wyhodowane do zupełnie innych
celów – husky nie nadaje się na stróża,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>psy
myśliwskie dla rodzinki domatorów a od shar pei trudno oczekiwać bezwzględnego
posłuszeństwa.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><b><span style="color: #a64d79;">Jakoś to będzie</span></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Adoptując/kupując
szczenię, podejmujesz zobowiązanie na prawdopodobnie kilkanaście lat. To długi
czas i wiele może się wydarzyć – rzeczy nieprzewidzianych, ale też tych, które z
łatwością możesz przewidzieć. Powiedzmy, że np. studiujesz, mieszkasz w
wynajętym mieszkaniu z drugą połówką, adoptujecie szczeniaka, którym zajmujecie
się wspólnie. Obecny właściciel mieszkania nie ma nic przeciwko zwierzętom, ale
może będziecie musieli się przeprowadzić – będzie wam trudniej o nowe lokum, bo nie
każdy wynajmujący zgodzi się na psa. Możliwe, że drogi twoje i partnera się
rozejdą – czy jedno z was będzie w stanie zaopiekować się psem? Podczas studiów
macie czas dla psa, a czy będziecie go mieć, kiedy je skończycie i pójdziecie do
pracy? Czy pies nie będzie przeszkodą, gdy założycie rodzinę i zdecydujecie się
na potomstwo? Czy jednak będziecie wówczas miauczeć, że olaboga, trudna
sytuacja, niech ktoś teraz przygarnie pieska, bo tak wyszło i my już nie możemy
się nim zajmować, bardzo go kochamy, ale chcemy się go pozbyć? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="color: #a64d79;"><b>Dla dziecka</b></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Dzieci często
męczą rodziców, by sprawili im pieska, obiecując gorliwie, że będą się nim
zajmować, wyprowadzać, czesać, sprzątać po nim. Gdy pies zjawia się już w domu,
rzeczywistość często wygląda zgoła inaczej – opieka nad zwierzęciem zaczyna im
się nudzić, nie wywiązują się ze swoich obietnic i obowiązki spadają na
rodziców, którzy mają o to pretensje, a w najgorszych wypadkach pozbywają się
psa. Prawda jest jednak taka, że wina za te sytuacje leży całkowicie po ich
stronie: dzieci takie obietnice składają zapewne w dobrej wierze, ale trudno
oczekiwać od nich pełnej odpowiedzialności i przewidywania konsekwencji takich
decyzji – wszak nawet dorośli ludzie miewają problemy z wywiązaniem się ze
swoich postanowień - dlatego nigdy, absolutnie przenigdy nie można kupować/adoptować
psa z założeniem, że to dziecko będzie się nim zajmować. Owszem, opieka nad
żywą istotą jest dla dzieci bardzo rozwijająca, ale w pierwszej kolejności to
rodzice muszą rozważyć, czy oni będą w stanie zapewnić psu pełną opiekę, jeśli
dziecko zawiedzie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-qb0-TdoNwXs/XwH87Ug7lMI/AAAAAAAABWo/UiaM-R9skkkyFl-BYRDaw9E8Cd-h7JinwCNcBGAsYHQ/s1600/Z_Hermes%2Bw%2Bka%25C5%2582u%25C5%25BCy.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-qb0-TdoNwXs/XwH87Ug7lMI/AAAAAAAABWo/UiaM-R9skkkyFl-BYRDaw9E8Cd-h7JinwCNcBGAsYHQ/s320/Z_Hermes%2Bw%2Bka%25C5%2582u%25C5%25BCy.JPG" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="color: #a64d79;"><b>Będziesz mieć wydatki </b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Psy kosztują,
jedne więcej, inne mniej. Jedzenie, szczepienia, leki, akcesoria...Rozumiem, że nie każdego stać na karmę z najwyższej
półki – nie oczekiwałabym, że emeryt, który sam wcina pasztetową i ledwie wiąże
koniec z końcem, będzie kupował dla czworonoga karmę po 3 dychy za kilo…
Niemniej należy pamiętać o kilku rzeczach: pies może chorować – z wiekiem
prawdopodobieństwo różnych chorób rośnie, tak jak u ludzi, zaś leczenie
kosztuje. Zdarza się, że bezduszni właściciele pozbywają się podopiecznych,
kiedy ci „zużywają się” i wymagają poświęcenia większych środków. Stary,
niedołężny pies, który całe życie spędził na kanapie w ciepłym domu i z dnia na
dzień ląduje w schroniskowym boksie – wyobraźcie sobie, jaka to musi być dla
niego trauma.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="color: #a64d79;"><b>Na co ci ten pies</b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Nigdy nie mogę
pojąć ludzi, którzy przygarniają psa na zasadzie, bo zawsze jakiś w obejściu
był. Tak po prostu – przyzwyczaili się do widoku ujadającego na łańcuchu burka.
Nie dlatego, że czują potrzebę opiekowania się jakimś stworzeniem, nie do
towarzystwa, tylko żeby był. Aha, i żeby jeszcze „bronił”. Ewentualnie jeszcze
jako żywy śmietnik na odpadki z obiadu. Nie wiem, czego, kogo i przed czym ma
niby bronić taki pies – zapewne każdy złodziej trzęsie się ze strachu przed
uwiązanym na łańcuchu pieskiem sięgającym mu do kolan… W końcu niezwykle trudno
go unieszkodliwić, prawda? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Wiecie, pomijając
fakt, że wiele fundacji nawet nie chce wydawać psów na łańcuch (i słusznie) ,
to taka adopcja jest zwyczajnie bez sensu, bo nieraz w schronisku mają lepiej… Dobrodziejom, którzy chcieliby przygarnąć psa z powodów opisanych powyżej i do warunków także opisanych powyżej, doradziłabym jakieś rozwiązanie zastępcze – może niech domownicy pełnią warty,
na zmianę przywiązując się łańcuchem do budy i szczekając co jakiś czas –
będzie bardziej swojsko. Zaś jeśli chodzi o odpadki – może warto nauczyć się
gotować tyle, żeby nie trzeba było wyrzucać - less waste i takie tam ;) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><b><span style="color: #a64d79;">Rasowy czy nie
rasowy, oto jest pytanie</span></b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Na temat rasowców
i psów nierasowych krąży wiele mitów – że rasowe to chorowite, a kundelki same
okazy zdrowia, że kundelki wierniejsze, a rasowe z samego urodzenia od razu
rozpieszczone… Mówi się też, że kundel to jak „kot w worku” – nie wiadomo,
czego się spodziewać. A prawda jest taka, że są rasy cieszące się lepszym lub
gorszym zdrowiem i mające skłonność do konkretnych chorób – decydując się na
daną rasę po prostu wiemy, na jakie schorzenia jest bardziej narażona, zaś w przypadku kundelków takich danych nie mamy, więc pod tym względem jest to rzeczywiście "kot w worku". Podobnie z charakterem i temperamentem - przygarniając nierasowe szczenię nie wiemy, czego spodziewać się w tym względzie - jednak warto pamiętać, że wiele takich psów oczekuje na adopcję w domach tymczasowych - ich opiekunowie na pewno będą w stanie udzielić wystarczających informacji, by określić, czy dany pies jest odpowiedni dla Was - powiedziałabym nawet, że nieraz może to być lepsze niż wybór rasowego szczeniaka. W schroniskach pracownicy i wolontariusze także mogą pomóc wybrać odpowiedniego psa - mając do czynienia na co dzień z tymi czworonogami, znają ich zwyczaje, skłonności i charaktery.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-m2AcD7c4KSE/XwH9DjZU6TI/AAAAAAAABWs/NJXyPb5iTJIUOkgpDbLaobnUAo8s77NDACNcBGAsYHQ/s1600/Z_Hermes.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-m2AcD7c4KSE/XwH9DjZU6TI/AAAAAAAABWs/NJXyPb5iTJIUOkgpDbLaobnUAo8s77NDACNcBGAsYHQ/s320/Z_Hermes.JPG" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="color: #a64d79;">Ale po rodowodowych rodzicach</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Przestrzegam przed kupnem szczeniaczków bez rodowodów "ale po rodowodowych rodzicach". W świetle prawa to nie są psy rasowe, mimo, że na takie wyglądają. Nie ma czegoś takiego jak rasowy pies bez rodowodu! Jeśli nie stać cię na kupno rasowego psa, to go nie miej, a nie szukaj półśrodków. Nie chodzi o to, że bez rodowodu to niby "gorszy" - kupując takiego psa możesz dołożyć swoją cegiełkę do wspierania potwornego procederu masowej produkcji psów w pseudohodowlach, a twój kaprys - tak, kaprys, bo inaczej tego nie nazwę - może być okupiony ogromnym cierpieniem zwierząt.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #a64d79;"><b>Życie to nie bajka</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Niezależnie od tego, czy zdecydujecie się na psa rasowego, czy kundelka, pamiętajcie, że życie to nie film familijny: czworonóg niekoniecznie okaże się żywą fontanną miłości i wdzięczności, która czyta Wam w myślach i od razu podporządkowuje się regułom, które sobie wymyśliliście. Zapewne czeka Was jeszcze trochę pracy. Psy potrafią się bardzo wiele nauczyć i przystosować do różnych warunków, można też wyeliminować wiele ich niepożądanych zachowań, ale to wymaga Waszego zaangażowania i cierpliwości - czasem niezbędna może być konsultacja ze specjalistą.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">P.S Jeśli średnio lubicie czytać moje wypociny i wolicie oglądać obrazki, to wiedzcie, że niedawno dorobiłam się w końcu konta na Instagramie - serdecznie zapraszam do obserwowania :) <b><span style="color: #a64d79;">@bohomazin</span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-17312694920856362932020-06-14T12:41:00.000-07:002020-06-14T12:41:32.180-07:00Historie Zmyślone: Znaczenie Słów<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-cu7PxeM1Gz0/XuZ8nbkKGLI/AAAAAAAABUc/gXk42eczv1k4qHYqZWrjBt1b5kE0XiigACNcBGAsYHQ/s1600/R_BL_Znaczenie%2Bs%25C5%2582%25C3%25B3w.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1080" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-cu7PxeM1Gz0/XuZ8nbkKGLI/AAAAAAAABUc/gXk42eczv1k4qHYqZWrjBt1b5kE0XiigACNcBGAsYHQ/s320/R_BL_Znaczenie%2Bs%25C5%2582%25C3%25B3w.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Subtelna, Piękna, Elegancka, filigranowa, wytworna… Bożena zastanawiała się, jakimi słowami mogłaby opisać modelkę z reklamy perfum w kolorowej gazecie. Blondynka w pudrowej, zwiewnej sukience spoglądała rozmarzonym wzrokiem w obiektyw, wydymając zalotnie błyszczące usta. Jej włosy były starannie rozwiane, światło przechodziło przez nie, jakby przybyła z innego świata. Długie, zgrabne nogi krzyżowała w taki sposób, że wydawały się jeszcze dłuższe i jeszcze chudsze… </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bożena była pewna, że nikt nie użyłby podobnych słów opisując ją. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- To już chyba gdzieś tutaj, co? Ta twoja szkoła dla snobów? – głos ciotki Magdy wyrwał ją z zamyślenia. Zamknęła gazetę z cichym plaśnięciem. – Następny zakręt w prawo? </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Powrót do rzeczywistości sprawił, że znów poczuła nieprzyjemny ścisk w brzuchu. Właśnie miała przed sobą pierwszy dzień w nowej szkole. Liczyła, że przez wakacje uda jej się osiągnąć wymarzoną sylwetkę (lub chociaż jej namiastkę), by nieco lepiej zaprezentować się w nowym środowisku, ale, jak zwykle, nic z tego nie wyszło. Powoli zaczęła już tracić nadzieję, że kiedykolwiek się uda. Podobnie było przed weselem kuzynki Wandy. Traumatyczne wspomnienie. „Nic na ciebie nie pasuje” – wzdychała z wyrzutem zniecierpliwiona mama, kiedy mierzyła kolejne sukienki w sklepie i nie mogła ich dopiąć –„ Wiedziałaś o tym pół roku wcześniej, nie mogłaś się trochę wziąć za siebie? Musiałaś tyle jeść?” Bożena zawsze odpowiadała wówczas, że trudno o prawidłową wagę w domu, w którym codziennie serwuje się schabowego w podwójnej panierce, zapiekanki z serem albo kopę makaronu z sosem… W tym momencie zwykle wtrącała się ciotka Magda, jeśli była w pobliżu, stwierdzając, że ona też takie rzeczy jada i jakoś gruba nie jest i że Bożena się spasła nie od schabowego, tylko od chipsów i czekolady. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ciotka Magda była siostrą matki i tą osobą w rodzinie, która nigdy nie potrafiła się powstrzymać od wyrażania swojego zdania, niezależnie od tego, jak bardzo było niestosowne w danym momencie i czy ktokolwiek miał ochotę je znać . Zawsze chełpiła się tym, że jest jaka jest i mówi to, co myśli. Bożena uważała, że raczej nie myśli, co mówi, ale ilekroć zwracała jej uwagę, kończyło się na fochach ze strony ciotki („ A co ja takiego powiedziałam? Samą prawdę tylko” ) i tłumaczeniu rodziców, że „ciotka już taka jest i że nie ma sensu się z nią kłócić”. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Od kilku tygodni Bożena musiała męczyć się z nią pod jednym dachem, z powodu remontu jej mieszkania. Nie mogła się doczekać, gdy ten remont się skończy. Ciotka była bardzo szczupła, co było dla niej nieukrywanym powodem do dumy. Często ni z tego ni z owego rzucała: „Rany, Bożena, ale ty masz ramiona. Jak moje udo! Zobacz, o, no zobacz!” I stawała obok Bożeny dla porównania. Nigdy jej się to nie nudziło, choć robiła tak wiele razy, zawsze wypowiadała te słowa takim tonem, jakby obwód owych ramion był dla niej wielkim zaskoczeniem. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- No, jesteśmy. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Samochód zatrzymał się na poboczu w pobliżu szkolnej bramy. Bożena z ociąganiem opuściła jego bezpieczne wnętrze i wyruszyła na spotkanie z nieznanym. Budynek był wielki i nowoczesny, zupełne przeciwieństwo poprzedniej szkoły w rodzinnej wiosce. Już od wejścia rzucił jej się w oczy spory szkolny sklepik, ale pokonała pokusę sięgnięcia po coś słodkiego. Czuła ją zawsze, kiedy spotykało ją coś smutnego lub stresującego. Jej najlepsza przyjaciółka, Aldona, twierdziła, że to zaburzenie, podobnie jak anoreksja. Kiedy zaczęła o tym myśleć w ten sposób, poczuła rozżalenie – że też ze wszystkich zaburzeń odżywiania, trafiło jej się takie najgorsze – wolałaby anoreksję. Nawet trochę zazdrościła anorektyczkom – przynajmniej ludzie nie patrzą na nie z takim politowaniem. „Tobie anoreksja nie grozi” – stwierdziła kiedyś mama – „Nie masz aż tyle silnej woli”. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nowa wychowawczyni, nauczycielka matematyki, wydawała się miła, ale przy tym zdecydowana, sprawiała dość dobre wrażenie. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Część lekcji będziemy mieć z podziałem na grupy. Ze względu na kwestie dojazdu, miejscowi w większości będą je odbywać w późniejszych godzinach niż wieśniacy. </div>
</div>
<div style="text-indent: 0px;">
<div style="text-align: justify;">
Gdy wypowiedziała ostatnie słowo, po klasie przeszedł szmer stłumionych chichotów. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- O co wam chodzi? – Nauczycielka wzruszyła ramionami – Wieśniak, czyli człowiek ze wsi. Mam na myśli osoby, które nie mieszkają w mieście, tylko dojeżdżają z okolicznych wsi. Najpierw muszę wiedzieć, ile was jest… Niech wieśniacy podniosą ręce.</div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bożena poczuła nieprzyjemne pieczenie na policzkach. Uniosła dłoń najniżej, jak mogła, by można to jeszcze nazwać podniesieniem. Miała nadzieję, że inni uczniowie nie zwrócą na nią uwagi. Mimochodem uchwyciła pełne zażenowania spojrzenie Vanessy, dziewczyny, którą kojarzyła z poprzedniej szkoły – też podnosiła rękę tak, jakby chciała, żeby nikt tego nie widział </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Wieśniaki muszą wrócić do domu wcześniej, żeby świnie oporządzić – burknęła cicho jakaś dziewczyna siedząca za plecami Bożeny. Jej koleżanka z ławki parsknęła cichym śmiechem. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
„Nie ma to jak dobry początek” – pomyślała Bożena. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Później nie było wiele lepiej - następną lekcją było wychowanie fizyczne. WF od zawsze był jej najbardziej znienawidzonym przedmiotem – jedynym, z jakim sobie nie radziła - zaś całoroczne zwolnienie z niego – największym marzeniem. „Nie dałoby się tego jakoś załatwić?” – pytała nieraz mamy. „Wtedy już całkiem byś się roztyła” – brzmiała odpowiedź. Rodzice wierzyli w całe to pie***nie mędrków z telewizji, że należy przymuszać młodzież do ćwiczeń. „Najlepiej takich, których szczególnie nie lubi, żeby obrzydzić jej do reszty jakikolwiek sport” – myślała Bożena z rozżaleniem, kojąc psychiczny ból po kolejnej kłótni tabliczką czekolady. Alpejskiej, mocno śmietankowej, rozpływającej się w ustach. Miód dla udręczonej duszy. </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
Szybki rzut okiem na grupę dziewczyn w barwnych sportowych strojach potwierdził obawy Bożeny – była największa w klasie. Jakby tego było mało, nowa wuefistka sprawiała wrażenie typowej wuefowej harpii, która nie odpuści nikomu żadnego ćwiczenia, choćby miał wyzionąć ducha. Poświęciła chwilę na informacje wstępne, po czym ustawiła dziewczęta w rzędzie, tym ze zwolnieniami polecając ustawić się na końcu. Po odliczeniu wszystkich, zawołała: </div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- No, to teraz kaleki mogą iść do biblioteki, a reszta, rozgrzeweczka! – zaklaskała donośnie w dłonie. – Ha, nawet nie czuję, jak rymuję – mruknęła do siebie z zadowoleniem. – Na początek PIĘĆ OKRĄŻEŃ DOOKOŁA SALI! <br />
<br />
Po skończonej rozgrzewce podzieliła klasę na grupy i oznajmiła, że będą robić piramidy, a Bożena jęknęła w duchu. Trafiła do drużyny z Vanessą oraz wredozą, która siedziała za nią na poprzedniej lekcji i dwoma innymi, które w szatni przechwalały się sukcesami na zawodach tanecznych. Ta trójka chyba znała się już wcześniej - stanęły oddzielnie, zastanawiając się głośno nad kształtem piramidy, jakby Vanessy i Bożeny w ogóle tam nie było.</div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
<br />
- Grubą dajcie na spód – nauczycielka zatrzymała się przy nich, kiedy zaczęły już konstruować pierwsze próbne figury. – Żeby podstawa była solidniejsza. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- Właśnie, niech wieśniaczki znają swoje miejsce – mruknęła cicho wredoza. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- Proszę tak o mnie nie mówić - zirytowała się Bożena. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- A co ja takiego powiedziałam? – wuefistka stanęła nad nią z założonymi rękami. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- Nazwała mnie pani grubą. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- A co, może jesteś chuda? Bez wątpienia osiągnęłaś wagę przekraczającą zdrową normę dla osób o twoim wzroście, a takich ludzi w języku polskim nazywa się grubymi. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- Ale to mnie obraża. <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- Co cię obraża? Twoja waga? Czy chcesz zmieniać język polski? Gruba to normalne, poprawne i neutralne słowo, przeciwieństwo chudej, więc nie wiem, z czym masz problem. Jak mam na ciebie w takim razie mówić? Kalafior? Taboret? <br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-indent: 25px;">
<div style="text-align: justify;">
- Nie, "Bożena" wystarczy.</div>
</div>
</div>
Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-48115037818821974922020-06-07T14:27:00.000-07:002020-06-09T13:46:29.375-07:00Historie Zmyślone: Dzień Dziecka<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-tdTbdqx3OLM/Xt1bSGJ5WQI/AAAAAAAABT0/E1YX3QKstvoT9-_JH6f3u825L3isQmLPQCNcBGAsYHQ/s1600/R_ko%25C5%2584%2Bz%2Br%25C3%25B3%25C5%25BCow%25C4%2585%2Bgrzyw%25C4%2585_stare.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1228" data-original-width="1270" height="309" src="https://1.bp.blogspot.com/-tdTbdqx3OLM/Xt1bSGJ5WQI/AAAAAAAABT0/E1YX3QKstvoT9-_JH6f3u825L3isQmLPQCNcBGAsYHQ/s320/R_ko%25C5%2584%2Bz%2Br%25C3%25B3%25C5%25BCow%25C4%2585%2Bgrzyw%25C4%2585_stare.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"> Podnoszę filiżankę do ust, odginając elegancko mały palec. Upijam łyk,
wdychając rześkie poranne powietrze i odstawiam ją z powrotem na spodek z
subtelnym szczęknięciem. Uwielbiam ten dźwięk, nawet jeśli oznacza dodatkową
ilość zmywania.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Odpowiednia oprawa
potrafi sprawić, że nawet tania kawa rozpuszczalna z niemieckiego marketu
smakuje wytwornie, choć muszę przyznać, że 6-ta Symfonia Beethovena brzmi nieco
groteskowo w zestawieniu z brzydkim, burym podwórzem, nad którym pochylają się
brudne bloki, spoglądając pustymi, odrapanymi oknami na toczące się w dole
życie. Moje znajduje się akurat na wprost śmietnika: nachodzi mnie refleksja,
że tapczan, który ktoś porzucił obok kontenera, i tak jest nowszy i mniej
zniszczony niż większość mebli znajdująca się w moim wynajętym mieszkaniu.<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"></span></div>
<a name='more'></a><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ściągam słuchawki,
słysząc przytłumione głosy zza zasłony muzyki. Grupka lokalnych niebieskich
ptaków pociąga jakiś podejrzany napój z plastikowej butelki ukrytej w zmęczonej
reklamówce. Siedzą na rozklekotanej ławeczce, nad wielką kuwetą dla miejscowych
kotów, która pierwotnie miała służyć jako piaskownica. Co jakiś czas warczą na
siebie ochryple, gdy któryś łyknie zbyt dużą jak na swój przydział porcję.
Zastanawiam się, czy też tak kiedyś skończę, jeśli dalej będę pijać cydr przed
południem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Po chwili mija ich
kobieta z dwojgiem dzieci. Chłopczyk i dziewczynka idą raźno, dzierżąc w
rączkach jakąś kolorową tandetę w celofanie, który szeleści w rytm ich kroków.
Dziś Dzień Dziecka, przemyka mi przez myśl.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Mamusiu, a pójdziemy
dziś na plac zabaw? – chłopiec wskazuje palcem kuwetę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Plac zabaw - trochę brudnego piasku, huśtawka z opony i stara ławka... Pomyśleć,
że ten apokaliptyczny krajobraz może się komukolwiek kojarzyć z zabawą…
Dziecięca wyobraźnia potrafi jednak działać cuda – przypominam sobie, jak przed
laty frajdę sprawiało mi skakanie po płytach chodnikowych tak, by nie
następować na linie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Z zamyślenia wyrywa
mnie dzwonek telefonu – to mama. Pewnie chce złożyć mi życzenia.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Byłaś w tym
pośredniaku? – rzuca na przywitanie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Prawie – wzdycham.
To jest teraz drażliwy temat.<span style="mso-tab-count: 1;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak to prawie? To
byłaś czy nie byłaś?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No nie, ale wysłałam
kilka cefałek…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dziecko… wzięłabyś
się poważnie za to szukanie pracy. Czynsz się sam nie zapłaci, a my z ojcem nie
będziemy wiecznie…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Dzięki za wsparcie,
mamo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No nie „dzięki”,
tylko rusz się w końcu do tej roboty, jakoś aktywnie poszukaj… Pochodź po
firmach, popytaj…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Przecież szukam,
codziennie wysyłam aplikacje. Nic nie poradzę, że nie odpowiadają… W agencji
pośrednictwa też byłam i nic…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>-
Chciałam Ci tylko powiedzieć, że albo sobie coś znajdziesz na już, albo wracasz
do domu, bo nie zamierzam sponsorować twojego bezcelowego bujania się po
mieście…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- A co z
wypowiedzeniem?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
-
Ano właśnie: Agata od cioci Lucyny znalazła sobie pracę we Wrocławiu i szuka
mieszkania, może zająć twoje miejsce, skoro i tak nie masz tam nic do roboty…
Może się wprowadzić już od przyszłego tygodnia.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Przeczekuję
kilkunastominutową tyradę o tym, jak to powinnam się wziąć w garść i potem już
nie mogę sobie znaleźć miejsca. Zepsuła mi cały poranek. Chciałabym uciec, od
tych problemów, od tego gderania, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ale
nie mam dokąd. Właściwie od jakiegoś czasu jedyną moją odskocznią są zakupy w
pobliskim markecie, albo oglądanie witryn w galerii i zastanawianie się, co bym
sobie kupiła<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>a) gdybym miała za co b)
gdyby mieli mój rozmiar. Nie chce mi się iść do galerii, poza tym lodówka
świeci pustkami, więc tym razem <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wybieram
market. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Snuję się między
półkami i bardziej oglądam niż kupuję. Kiedy studiuję skład szynki drobiowej,
korpulentna blondynka w błękitnym sklepowym uniformie rzuca paczkowany ser na
półki wielkiej lodówki. Jej zamaszyste ruchy zdradzają głęboką nienawiść do
wykonywanej pracy, ale i tak jej zazdroszczę. Coraz częściej łapię się na tym,
że zazdroszczę każdemu, kto wykonuje jakiekolwiek zajęcie zarobkowe. Przynajmniej
nie zaczynają dnia od słuchania gderania o swoim nieudacznictwie… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Sklep pełny jest rozgadanych dzieci, korzystających z faktu, że rodzice i
dziadkowie tego dnia chętniej niż zwykle wyskakują z kasy, by spełniać ich
zachcianki. Barbie, jednorożce, roboty, samochody, jakieś dziwne wynalazki do
kolekcjonowania… Za moich czasów chyba nie było tyle tego wszystkiego…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Starannie wybieram
kasę, oceniając szybkość rąk kasjerek i stopień zapełnienia wózków w kolejce.
Mam jednak pecha, bo jakaś dziewucha przede mną zaczyna się awanturować o cenę
awokado w promocji. Po chwili już trzy kasjerki rozkminiają, dlaczego nie jest
o złoty dwadzieścia tańsze. Z nudów przyglądam się ludziom. Za mną stoją dwie
dziewczynki z dziadkiem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Jak dorosnę, będę
budować takie rakiety – stwierdza jedna z nich, chyba starsza, falując w
powietrzu modelem wahadłowca. – A ty, Nikola, kim będziesz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Blondyneczka obwieszona plastikową biżuterią wzrusza ramionami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Piosenkarką, albo
aktorką albo modelką i miss świata…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- Ja bym wolała być
reżyserką zamiast aktorką, bo reżyser rządzi, a aktorka tylko gra…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No to chciałabym być
i reżyserką i aktorką i piosenkarką i modelką. I jeszcze malarką… No i miss
świata oczywiście.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>- No ja też. Będę i
budować rakiety i robić filmy. Modelką też mogę być…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wracam myślami do czasów,
kiedy byłam w podobnym wieku. Miałam tysiąc różnych wyobrażeń na temat tego,
jak moje dorosłe życie będzie wyglądać. Pamiętam, jak oglądałam „Słodkie
Zmartwienia” i wyobrażałam sobie, że moja przyszłość będzie polegała na
jeżdżeniu kabrioletem, imprezach nad basenem i robieniu zakupów. Co by sobie
pomyślała mała Matylda widząc mnie teraz? Bezrobotną absolwentkę Wyższej Szkoły
Gotowania na Gazie, jak to z dumą podkreśla mama… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kasjerka wraca na
swoje stanowisko – widocznie udało się znaleźć satysfakcjonuje rozwiązanie w
sprawie awokado. Ma zmęczoną twarz, zaciśnięte usta. Ciężki, nieumiejętnie
zrobiony makijaż sprawia wrażenie, jakby miała się za chwilę roztopić,
pozostawiając na podłodze barwną plamę. Próbuję wyobrazić ją sobie jako małą
dziewczynkę - taką jak te, które stoją za mną w kolejce - bawiącą się z innymi
dziećmi na podwórzu i snującą marzenia o swojej przyszłości. Ciekawe, kim
chciała zostać? Nawet jeśli już wtedy planowała pracę w sklepie, to pewnie nie
wiedziała jeszcze, ile będzie zarabiać i z jakimi problemami będzie się użerać.
Być może te dwie spełnią kiedyś choć część swoich marzeń, ale największe szanse
mają na to, by jak większość dzieci, wyrosnąć na zwyczajnych dorosłych
zmagających się z rachunkami, kredytami, stresem, brakiem pieniędzy, nudną
pracą, odpowiedzialnością, brakiem czasu i chronicznym zmęczeniem… Największy
urok dzieciństwa polega na tym, że jeszcze tego nie wiedzą…<o:p></o:p></span></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-15416283918490369382020-05-24T06:09:00.000-07:002020-05-24T06:19:43.217-07:00Po przerwie. Blaski i cienie Home Office<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-xIwmTUiVOHI/XspvSUckXMI/AAAAAAAABSU/4htAp8HX-IIeyIfTXJsuYs8XEGLBAfb_QCNcBGAsYHQ/s1600/Z_BL_I_Wiosenne%2Bbia%25C5%2582e%2Bkwiaty%2Bdrzewo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-xIwmTUiVOHI/XspvSUckXMI/AAAAAAAABSU/4htAp8HX-IIeyIfTXJsuYs8XEGLBAfb_QCNcBGAsYHQ/s320/Z_BL_I_Wiosenne%2Bbia%25C5%2582e%2Bkwiaty%2Bdrzewo.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"> Witajcie po przerwie. Aż trudno uwierzyć, że nie było mnie tu aż trzy
miesiące, ale był to na tyle intensywny czas, że przeleciał jak z bicza
strzelił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"></span><br />
<a name='more'></a><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Od przeszło dwóch miesięcy siedzę na HomeOffice, i jak wcześniej swoje
mieszkanie traktowałam jako miejsce, do którego wracam spać, tak teraz spędzam
w nim sporo czasu i coraz więcej rzeczy zaczyna mi przeszkadzać – a to
niedostateczna ilość mebli (ja należę do tego rodzaju ludzi, którzy firanki
kupują dopiero <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>kiedy ich matka do tego
zmusi), a to jakieś niedoskonałości na drzwiach, kolor fug w łazience… Coraz
poważniej zaczynam myśleć o zmianach, które nadadzą mojej siedzibie nieco mniej
prowizoryczny wygląd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"> Ostatnio zaczęłam rozglądać się za poduszkami, które pasowałyby na tę kanapę
z Jyska, bo średnio się siedzi na tych nylonowych sznurkach, ale nigdzie nie
mogę znaleźć nic odpowiedniego. Spodziewałam się, że znajdę je w Jysku właśnie,
ale nie, nawet na zdjęciach z aranżacjami nic na nich nie było – może mi coś
polecicie? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-_RrtQE-Fboo/XspuuZVm4KI/AAAAAAAABSM/VXgZTnNT22kOyahMWBvNmJVzOlceVFd8QCNcBGAsYHQ/s1600/Z_BL_Kanapa_Acapulco.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-_RrtQE-Fboo/XspuuZVm4KI/AAAAAAAABSM/VXgZTnNT22kOyahMWBvNmJVzOlceVFd8QCNcBGAsYHQ/s320/Z_BL_Kanapa_Acapulco.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">W międzyczasie udało mi się też wyhodować małe awokado z pestki – przez
miesiąc trzymałam ją w wodzie, czekając aż zacznie kiełkować. Już miałam ją
wyrzucić, sądząc, że nic z niej nie będzie, aż tu nagle niespodzianka, pojawił
się maleńki pęd. Obecnie wygląda tak:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-vR5PUZOFrRE/Xspvic4tB0I/AAAAAAAABSg/NB0X-zfvHgcuBhUeYLBEdaXeDOWKRZmBQCNcBGAsYHQ/s1600/Z_BL_Awokado%2B1%2BMaj2020_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-vR5PUZOFrRE/Xspvic4tB0I/AAAAAAAABSg/NB0X-zfvHgcuBhUeYLBEdaXeDOWKRZmBQCNcBGAsYHQ/s320/Z_BL_Awokado%2B1%2BMaj2020_2.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Wiele osób podczas wielkiej narodowej kwarantanny narzeka na nudę i brak
pomysłów na zagospodarowanie wolnego czasu, ale mnie tego rodzaju problemy nie
dotyczyły nigdy – po pierwsze dlatego, że zawsze mam setki pomysłów i długą
listę rzeczy, których chciałabym się nauczyć, a po drugie, mam mnóstwo pracy –
kryzys wywołany koronawirusem dotknął wiele branż, bezpośrednio lub pośrednio,
ale tak się złożyło, że akurat ja mam dużo więcej obowiązków niż dotąd. Nie
przeczę, że jest to wyczerpujące, ale chyba nie wypada narzekać – myślę, że ci,
którzy pracowali np. w gastronomii i teraz zastanawiają się, z czego opłacić
zobowiązania, chętnie by się ze mną zamienili. Jeśli zaś chodzi o Home Office,
dla wielu osób pewnie była to nowość,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>dla mnie też, ale w tym wypadku dostrzegam więcej zalet niż wad:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">można pracować w
wygodniejszych ubraniach – siedząc w luźnych starych dresiorach przy kuchennym
stole, czuję się swobodniej i łatwiej mi skupić się na pracy</span></li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: 36pt;">omijam cały rytuał szykowania się do wyjścia –
czy wszystko wzięłam? Okna zamknęłam? Tak? Wodę zakręciłam? Przekręciłam drzwi?
Hm… Chyba tak, ale… Jednak wrócę się upewnić.</span></li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: 36pt;">nie marnuję czasu na dojazd do pracy – jeśli
czytaliście mojego bloga wcześniej, to pewnie wiecie, jak bardzo uwielbiam
komunikację miejską. Z dojściem na przystanek i z przystanku oraz oczekiwaniem
na autobus, uzbiera się ponad godzina dziennie, może półtora, a niektórym
przecież dojazd zajmuje jeszcze więcej. Sporo czasu, który można wykorzystać na
coś bardziej produktywnego, nie mówiąc już o tym, że sama podróż bywa męcząca.
Ja dotąd wybierałam wersję Eko, ale wielu ludzi dojeżdżało do miejsc pracy
samochodami, nierzadko jedna osoba na pojazd – co generowało korki i ogromne zanieczyszczenia
powietrza.</span></li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: 36pt;">mogę swobodnie robić zakupy przez Internet, bo
wiadomo, że będę w domu w godzinach pracy kurierów.</span></li>
</ul>
<ul>
<li>mogę jeść świeżo przygotowane posiłki, a nie
odgrzewane w mikrofali, poza tym, nienawidziłam targania ze sobą torby pełnej
tych cholernych pojemników lunchowych, które później musiałam myć ręcznie, bo
albo nie nadawały się do zmywarki, albo zajmowały w niej połowę miejsca.</li>
</ul>
<ul>
<li> oszczędzam na biletach</li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Jak widać, HomeOfice ma niezaprzeczalnie sporo
zalet, ale są też pewne wady: do najważniejszych należy zapewne zaburzenie
słynnego work-life balance: w normalnej sytuacji, kiedy zamykają się za nami drzwi
zakładu pracy, zawodowe problemy powinny zostać za nimi. Teraz jednak praca
wkroczyła do miejsca, z którym nie powinna się kojarzyć (dla większości ludzi,
wiadomo, że istnieją wyjątki od tej reguły) – do domu. Miejsca, którego domeną
jest odpoczynek i ukojenie od codziennych problemów. Przyznaję, że początkowo
czułam się trochę nieswojo, wprowadzając pracę do domu, ale po pewnym czasie
udało mi się do tego przywyknąć. Sądzę jednak, że Home Office w połączeniu z
epidemią może stanowić bardzo niekomfortową sytuację dla kogoś, kto na przykład
ma problem z upierdliwym szefem lub współpracownikami – takimi, którzy uważają,
że praca powinna być sensem życia i mają zwyczaj zawracać gitarę sprawami
zawodowymi po godzinach. Wyobraźcie sobie, zbliża się koniec czasu pracy, ale
odbieracie wiadomość/telefon: posiedź trochę dłużej i zrób to czy tamto, bo
właściwie to co masz innego do roboty... I jak tu się wymigać? Nie powiecie, że
musicie dziecko z przedszkola odebrać, bo przedszkola są zamknięte, nie możecie
powiedzieć, że już wyszliście z biura i macie coś do załatwienia na mieście, bo
biuro macie w domu i większość spraw można obecnie załatwić zdalnie, nie
powiecie też, że byliście poza domem i rozładował wam się telefon… Odpada wiele
wymówek, które zdawały by egzamin poza epidemią. Może to brzmi banalnie, ale
nie każdy ma w sobie na tyle asertywności, by powiedzieć wprost, że nie, nie
zrobi nic więcej, bo czas minął i chciałby/chciałaby zająć się życiem
prywatnym. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Problemem może być także brak możliwości odreagowania stresów – wyjścia
gdzieś „na miasto”, spotkania z przyjaciółmi – zamknięcie w czterech ścianach,
które stały się także miejscem pracy potrafi działać przytłaczająco na psychikę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"> Mimo wszystko jednak uważam, że gdy sytuacja wróci do normy, wiele firm
mogłoby rozważyć, czy nie opłaciłoby im się wprowadzenie części stosowanych
obecnie rozwiązań na stałe – mnie osobiście wystarczyłoby wpaść do biura
raz-dwa razy w tygodniu, a resztę czasu pracować z domu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Ciekawa jestem, jak u Was wygląda sytuacja w tym
temacie? Jak odnaleźliście się w nowej rzeczywistości?<o:p></o:p></span></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-86634208647963119872020-02-23T14:54:00.000-08:002020-02-24T04:28:32.338-08:00Niedzielne pogaduszki przy kawie 1<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-TUniv4gftFY/XlL_GMWB8SI/AAAAAAAABQE/7yCH2Ra8BoYpPYpYJscHwe0RrI2zv52PwCNcBGAsYHQ/s1600/Z_BL%2BKawa_walentynki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1600" height="288" src="https://1.bp.blogspot.com/-TUniv4gftFY/XlL_GMWB8SI/AAAAAAAABQE/7yCH2Ra8BoYpPYpYJscHwe0RrI2zv52PwCNcBGAsYHQ/s320/Z_BL%2BKawa_walentynki.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dziś nieco luźniejszy post, na różne popularne tematy, do poczytania przy kawie. Miał być niedzielny, ale z racji tego, że byłam zajęta wypoczywaniem, dzień szybko zleciał i jest prawie poniedziałek... Następnym razem postaram się o jakąś stosowniejszą porę:)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ostatnimi czasy zewsząd atakowały mnie newsy na temat oscarowej imprezy Kingi Rusin, i choć niespecjalnie mi na tym zależało, i tak w końcu dowiedziałam się, z kim pani Kinga rozmawiała i o czym, że Adelle schudła, a na wejściu rozdawali kapcie. Cóż… Prawdę mówiąc, uważam, że robienie relacji z prywatnej imprezy gwiazd, które rzadko cierpią na nadmiar prywatności, nie jest najlepszym pomysłem. Będąc dziennikarką z wieloletnim doświadczeniem i zapewne dość obytą w świecie, mogła wykazać się większym taktem. Tak czy inaczej, było trochę szumu, ale krzywda się nikomu nie stała. O ile przy czytaniu tych rewelacji towarzyszyło mi lekkie uczucie zażenowania, o tyle po obejrzeniu materiału w Wiadomościach TVP na temat wspomnianej dziennikarki, brakło mi skali w żenułametrze… Facet czytający relację piskliwym głosikiem, jakby przedrzeźniał kobietę… Ten moment, kiedy nie wiesz, czy oglądasz program informacyjny, czy kiepską parodię.. Powiedziałabym, że w XXIw. nie istnieją już chyba ludzie, których to bawi, ale obawiam się, że gdybym pogrzebała głębiej, odkryłabym zakątki Internetu skłonne podjąć polemikę z tą tezą… Mój ulubiony momencik? „Na szczęście Rusin skompromitowała głównie siebie, a nie Polskę, bo zagraniczne media określają ją jako rosyjską prezenterkę telewizyjną. Złośliwi ferują, że to przez jej zachowanie”… Serio? Tak sobie myślę, że medium, na które łożymy wszyscy ze swoich podatków, powinno przynajmniej stwarzać pozory obiektywizmu i bezstronności… Poziom tego materiału to nawet nie było dno – to był odwiert w Rowie Mariańskim.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Odnoszę wrażenie, że insiderska relacja z imprezy u Beyonce w niektórych kręgach przerosła popularnością Oscary, a nie zapominajmy, że zaczęło się od imprezy filmowej – widzieliście już któryś z nagrodzonych lub nominowanych filmów? Ja przymierzam się do „Parasite”, choć jeśli będę miała okazję, z chęcią zobaczę także „Małe kobietki”, „Jokera” i „Judy”. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A skoro już jesteśmy w temacie filmowym – niedawno swoje premiery miały filmy, które na Oscara co prawda raczej szans nie mają, ale za to były dość szeroko komentowane w internetach: „Zenek” i „365 dni”. Przyznam się, że widząc plakat pierwszego, przywodzący na myśl „Bohemian rapsody”, sądziłam, że to żart, a jednak… Po boomie na disco polo w latach 90-tych, ten gatunek muzyki odszedł na jakiś czas w zapomnienie jako „obciachowy”, ale ostatnio chyba znów przeżywa renesans. Zawsze mnie irytowało, kiedy słyszałam: „niby taki obciach, nikt nie słucha, a wszyscy znają i się przy tym bawią”. Trochę ciężko z tym dyskutować – jeśli idziecie na wesele, na którym grają tylko disco-polo, a nie lubicie takiej muzyki, co robicie? Strzelacie focha, że muzyka nie taka i nie będziecie się przy tym bawić? No chyba nie… Wielu ludzi gardzi tego rodzaju rozrywką, uznając ją za kiczowatą i prymitywną, niemniej uważam, że disco-polo to dość ciekawe zjawisko popkulturowe i da się zrobić o nim dobry film. Na „Zenka” się jednak nie wybieram.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na „365 dni” również. Wystarczająco zniechęciło mnie słuchanie butnego ględolenia, jakoby to dzieło miało stanowić jakąś rewolucję seksualną... Jeśli ktoś z Was wie, na czym ta rewolucja miałaby polegać, to oświećcie mnie proszę, bo próbowałam przeczytać książkę i nie znalazłam w niej nic odkrywczego ani rewolucyjnego. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na koniec pozwolę sobie raz jeszcze nawiązać zarówno do Oscarów, jak i mojego poprzedniego tekstu – być może słyszeliście o aferze z Siedlec, związanej ze zbieraniem pieniędzy na leczenie nieistniejącego nowotworu? Jeśli nie, to możecie zapoznać się z tematem <a href="https://uwaga.tvn.pl/reportaze,2671,n/zebrala-400-tys-zl-na-walke-z-rakiem-okazalo-sie-ze-nie-jest-chora-oficjalna-strona-programu-uwaga-t,316049.html">tu</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Widziałam filmiki z apelami o pomoc i muszę przyznać, że niezła aktorka z tej „przedsiębiorczej” kobiety. Gdyby tylko spożytkowała swój talent w nieco bardziej szlachetny sposób, może miałaby szansę na Oscara, a tak… Wstyd i niesmak. Nie tylko oszukała wielu ludzi, ale także zaszkodziła tym realnie potrzebującym pomocy. Los bywa przewrotny, a karma lubi wracać, kiedyś może naprawdę zachorować – ciekawe, kto wtedy będzie chciał jej pomóc?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-82124663967695872402020-02-02T14:43:00.001-08:002020-02-02T14:43:54.045-08:00Kobieta bez serca<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-5-PCteE2heo/XjdNpge3apI/AAAAAAAABPQ/kZN_oKaVfVQwXYiUWXWb8x5wUwnd1ucPgCNcBGAsYHQ/s1600/R_BL_Drawing%2BHands%2B3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="397" data-original-width="533" height="238" src="https://1.bp.blogspot.com/-5-PCteE2heo/XjdNpge3apI/AAAAAAAABPQ/kZN_oKaVfVQwXYiUWXWb8x5wUwnd1ucPgCNcBGAsYHQ/s320/R_BL_Drawing%2BHands%2B3.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Okolice dworca, dzień jak co dzień. Grupka ludzi czeka na autobus. Nagle pojawia się jegomość, tak jakby mu się śpieszy, zaraz mu pewnie pociąg ucieknie. Podchodzi do każdego po kolei i wyrzuca z siebie słowa wytrenowanym zbolałym głosem numer trzy: wspomoże pani człowieka biednego łolaboga ni mam piniendzy, świat mi się wali a muszę dojechać na baaaardzo ważne coś gdzieś tam/do domu/ na pogrzeb babci/ślub kuzyna/do wojska do jednostki/dowolną ważną ważność mającą sprawić, że nie sposób odmówić. </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Jeśli mieszkacie lub często bywacie w większym mieście, to pewnie już się z tym spotkaliście. A jeśli się spotkaliście i paskudnie, egoistycznie utrzymaliście swoje ludzkie odruchy na wodzy i nie wspomogliście człowieka w potrzebie, niech nie zjedzą was wyrzuty sumienia, bo oto śpieszę z pocieszeniem: te pilne podróże często nie są aż tak pilne. Niektórzy z tych globtroterów zbierają przez tydzień na to samo… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mam taką żelazną zasadę: nigdy, ale to przenigdy nie daję pieniędzy ludziom, którzy proszą mnie o pomoc na ulicy. Niezależnie od tego, jak potrzebująco i przekonująco wyglądają i jak ckliwą historię mają mi do sprzedania. Myślicie, że jestem cyniczną zołzą nieczułą na krzywdę ludzką? Nie, jestem świadoma, jak dobrze ludzie potrafią udawać. Poza tym, szanuję swoje pieniądze i jeśli mogę się nimi podzielić, wolę przekazać darowiznę na wsparcie wiarygodnych instytucji niosących pomoc. </div>
<div style="text-align: justify;">
Pamiętam, jak kilka lat temu zaczepił mnie schludnie wyglądający facet, prosząc o pomoc w zakupie mleka dla dziecka. Początkowo wzięłam go za jakiegoś zbłąkanego tatusia, którego partnerka wysłała po mleko modyfikowane, a on niezorientowany w temacie. Ale jemu chodziło o to, że ja miałabym mu to mleko kupić. Za swoje złotówki. Jakiś czas temu na jednej z grup facebookowych napotkałam na wzmiankę o tym człowieku – komentujący śmieszkowali, że chyba zamierza to dziecko do 18-tego roku życia karmić mlekiem, bo pojawia się w tych samych miejscach od wielu lat… </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nie jest też dla mnie argumentem, że ktoś „ale nie prosi o pieniądze, tylko o jedzenie/inną formę pomocy”. W moim mieście są miejsca, gdzie potrzebująca osoba może zjeść posiłek za darmo, są miejsca gdzie osoby w trudnej sytuacji mogą otrzymać pomoc. Dając pieniądze na ulicy ryzykujesz, że marnujesz swoje ciężko zarobione środki fundując łatwy zarobek jakiemuś leniowi (bo są tacy, którzy uczynili sobie z żebractwa wygodny sposób na życie), wspomagasz wykorzystywanie do żebrania dzieci, czy utrudniasz zagubionemu człowiekowi wyjście z nałogu i bezdomności – pozbawiasz go motywacji. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Może pomyślicie sobie, że przesadzam, ale nie wspomagam także ulicznych zbiórek fundacji, których nie znam, tudzież ludzi chodzących ze zdjęciami dzieci potrzebujących pieniędzy na leczenie. Zdjęcie dziecka każdy sobie może znaleźć w Internecie i wydrukować. Empatia i chęć niesienia pomocy to łatwy kąsek dla różnego rodzaju oszustów – niektórzy nie mają żadnych skrupułów.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dobrze znam te pełne pogardy, niesmaku lub oburzenia (a czasem i wulgaryzmów) reakcje na </div>
<div style="text-align: justify;">
odmowę. „Ale co to dla ciebie jest ta złotówka…”. Otóż ta złotówka to są moje pieniądze, za które codziennie rano muszę zwlec się z łóżka w czasie, gdy wolałabym spać, za które muszę wychodzić z domu, bez względu na to, czy jest mróz, deszcz czy upał. To są moje pieniądze, na które pracuję i które mogę wydać na co tylko mam ochotę i nie mam obowiązku tłumaczyć się przed nikim, a tym bardziej obcymi ludźmi, dlaczego nie zamierzam ich rozdawać przypadkowym „potrzebującym”. Jeśli mam kaprys wydać całą wypłatę na wielką balangę i nie przeznaczyć ani grosza na żaden cel dobroczynny to jest to moja sprawa i moje prawo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Czy uważam, że przeznaczanie jakichkolwiek środków na organizacje pożytku społecznego jest głupie, bezsensowne? Otóż nie. Uważam tylko, że to moja sprawa czy i komu pomagam. Niemal każdego dnia przeglądając portale społecznościowe napotykamy apele o pomoc: bezdomne, zaniedbane zwierzęta, samotni seniorzy, chore dzieci, dla których jedynym ratunkiem jest niebotycznie droga operacja… Nie mam możliwości pomóc każdemu z nich, dlatego jeśli już przeznaczam na ten cel jakąkolwiek część moich ciężko zarobionych pieniędzy, chcę mieć pewność, że każda złotówka trafi tam, gdzie powinna – wolę wspierać organizacje, które weryfikują podopiecznych, cele oraz kwoty organizowanych dla nich zbiórek, oraz których efekty działania mogę obserwować.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A skoro już o tym mowa, jedną z fundacji, do których mam zaufanie, jest Mondo Cane – tam właśnie trafi mój 1% w tym roku (wybrałam Inspektorat Działoszyn, ponieważ jest mi poniekąd najbliższy). Jeśli nie macie jeszcze pomysłu, na co przekazać swój, polecam :)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-GC_6IqxFX98/XjdPqz_a3JI/AAAAAAAABPc/SmErxGJWRUg6A-DycxPMPtcXle3LYL2SgCNcBGAsYHQ/s1600/GR_BL_Mondo%2BCane.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="851" height="118" src="https://1.bp.blogspot.com/-GC_6IqxFX98/XjdPqz_a3JI/AAAAAAAABPc/SmErxGJWRUg6A-DycxPMPtcXle3LYL2SgCNcBGAsYHQ/s320/GR_BL_Mondo%2BCane.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-37851783387164052872020-01-12T11:56:00.001-08:002020-01-12T11:56:25.320-08:00Nowy rok, nowa ja<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-cEfLHXh9NV0/Xht5ml9L8II/AAAAAAAABOI/Y6-42_bGIjAHSoeFGahX4uaeoWgvl7SywCNcBGAsYHQ/s1600/R_BL_Fitness.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1132" data-original-width="1600" height="226" src="https://1.bp.blogspot.com/-cEfLHXh9NV0/Xht5ml9L8II/AAAAAAAABOI/Y6-42_bGIjAHSoeFGahX4uaeoWgvl7SywCNcBGAsYHQ/s320/R_BL_Fitness.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Początek nowego
roku oznacza gwałtowny wzrost frekwencji w większości klubów fitness. Nowy rok –
nowa ja. Brzmi znajomo? Chadzam na siłownię już od dłuższego czasu i muszę wam
się przyznać, że nie znoszę stycznia – właśnie przez ten tłok, brak wolnych
maszyn, ciasnotę w przebieralni.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"></span></div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"> Nie zrozumcie mnie źle, cieszę się, że wielu
ludzi decyduje się zmienić swoje życie na lepsze, zdrowsze, nie lubię tylko,
kiedy wszyscy nagle kumulują się w jednym miejscu, podobnie jak nie lubię
zakupów tuż przed świętami (choć doskonale zdaję sobie sprawę, że sama jestem
składową tego tłumu). Zapał wielu „noworoczniaków” jest jednak chwilowy. Nieraz
widzę na sali nowe twarze, pełne dobrych chęci<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>- zasuwają tak zawzięcie, jakby zamierzali zrzucić 20kilo podczas jednej
sesji treningowej.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Przy takim
nastawieniu nietrudno o przetrenowanie. Najczęściej pojawiają się ponownie
kilka razy i na tym koniec. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Są też i
tacy, którzy wierzą chyba w magiczną aurę siłowni – wystarczy tam przyjść,
odsiedzieć, a raczej odspacerować swoje, a reszta się zrobi sama – drepczą na
bieżni nóżka za nóżką, machną kilka powtórzeń na maszynach, popedałują chwilę
na rowerku na najmniejszym obciążeniu i to by było na tyle. Oczywiście, każdy
ma prawo ćwiczyć tak, jak ma na to ochotę, gorzej, że wśród tej grupy sporo
jest osób, które więcej kalorii palą poruszając narządem mowy niż
kończynami. Dla postronnych jest to męczące – średnia przyjemność, iść po pracy
do siłowni, w której nie dość, że brzęczy jak w ulu, to jeszcze słyszy się
ciągle o targetach, deadline’ach, procesach albo osobistych problemach obcych
ludzi. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Swoją drogą, jeśli jeszcze nie
widzieliście, polecam poniższy teledysk LCHP – może nie najnowszy, ale wpisuje
się w klimat ;)<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/TgJIYKgOzaM/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/TgJIYKgOzaM?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Postanowienia
noworoczne bywają różne – jedni chcą schudnąć, inni rzucić palenie, zacząć się
zdrowo odżywiać, regularnie uprawiać sport, awansować, zmienić pracę itd. A
jeszcze inni chcą wszystkiego tego naraz. Są też i tacy, którzy gardzą
noworocznym postanawianiem i postanawiają nic nie postanawiać.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>A Wy? Do której grupy należycie? Macie jakieś
postanowienia?<o:p></o:p></span></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-35917356103183475592019-12-28T14:00:00.002-08:002019-12-28T14:03:23.911-08:00Boże Narodzenie - subiektywny przegląd<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-QjKVlhPRGZ0/XgfOQfpf1bI/AAAAAAAABNY/AWX4LSEWIpwIGwnJRUBDpXqrodQJRoVwACNcBGAsYHQ/s1600/ZK_BL_kartki%2B%25C5%259Bwi%25C4%2585teczne.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-QjKVlhPRGZ0/XgfOQfpf1bI/AAAAAAAABNY/AWX4LSEWIpwIGwnJRUBDpXqrodQJRoVwACNcBGAsYHQ/s320/ZK_BL_kartki%2B%25C5%259Bwi%25C4%2585teczne.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Święta Bożego Narodzenia z
towarzyszącymi im zwyczajami i symboliką na dobre zadomowiły się we
współczesnej kulturze masowej. Atrakcyjne marketingowo i odwołujące się do
uniwersalnych wartości takich jak życzliwość, ciepło rodzinnego domu, czy
spędzanie czasu z bliskimi, są często obchodzone także przez ludzi
niewierzących, choć w nieco innym wymiarze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Choinka, barszcz z uszkami,
kutia, św Mikołaj, sałatka jarzynowa, kiczowate filmy, „Last Christmas”,
renifery, obciachowe sweterki… Skojarzeń może być wiele. Jeszcze niedawno
pewnie wśród nich wymieniłabym karpia pływającego w wannie, ten zwyczaj jednak
na szczęście odchodzi już do lamusa. U nas w tym roku zamiast karpia były
pstrągi i łosoś – karp nigdy nie cieszył się szczególną popularnością, toteż
stwierdziliśmy, że nie będziemy przygotowywać potraw na siłę, „bo tradycja”.
Barszcz z uszkami natomiast to absolutna podstawa – zawsze zaczynamy nim
Wigilię.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<h3 style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Listy do św. Mikołaja</span></h3>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Kiedy byłam dzieckiem, pisanie listów do św. Mikołaja
było nieodłącznym elementem przedświątecznego oczekiwania. Przykładałam do nich
wielką wagę, wyglądały niemal jak laurki, misternie ozdobione ornamentami
wykonanymi za pomocą kolorowych mazaków, oraz wizerunkami prezentów, które
spodziewałam się otrzymać. Pamiętam, jak pewnego razu przypadkiem odnalazłam
swój list, niezbyt dobrze ukryty przez rodziców… Oj, musieli się tłumaczyć. Po
wielu latach znów wpadł mi w ręce podczas sprzątania i muszę przyznać, że
miałam fantazję… Wyobrażałam sobie, że cały proces wygląda mniej więcej jak w
filmiku poniżej,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>a więc nawet
najbardziej wyszukane pomysły nie powinny stanowić dla św. Mikołaja problemu
(swoją drogą, ten filmik oglądałam jeszcze z kasety VHS – tak, jestem stara). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=AkUR3UfhieU"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;">https://www.youtube.com/watch?v=AkUR3UfhieU</span></a><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Filmy</span></h3>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Okres świąteczny to sporo czasu do zagospodarowania –
kiedy już uporacie się z porządkami i całą kulinarno-estetyczną otoczką.
Niektórzy spędzają go przed telewizorem, stąd co roku stacje telewizyjne
fundują nam wysyp klimatycznych filmów z Kevinem na czele, oraz ogólnie
wszelakich hitów. U mnie w domu ostatnimi laty TV nie skupia na sobie zbytniej
uwagi, ale coś tam nieraz w tle sobie „leci”. Niemniej staram się trafić na
którąś z powtórek Kevina. To jest swego rodzaju ewenement – nie zliczę, ile
razy już ten film widziałam, za każdym razem jednak budzi we mnie ciepłe
uczucia – przypomina czasy, gdy Pierwszej Gwiazdce towarzyszył śnieg, mróz na
dworze i ciepło na serduszku, gdy slapstickowe komedie miewały urok i gdy nikt
nie zawracał sobie głowy updatem społecznościówek przy świątecznym stole. Być
może moje ciepłe uczucia względem tego filmu wywołane są głównie sentymentem,
niemniej wciąż uważam, że charyzma i naturalność Maculaya Culkina, dobrze
dobrana obsada, nastrojowa muzyka i barwne kadry również nie są bez znaczenia.
Prawdę mówiąc, spośród świątecznych czasoumilaczy, bardziej podobają mi się
starsze filmy – te z lat 90’ i 00’. Ich klimat trafia do mnie bardziej, niż ten
z nowych produkcji.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Niezwykle popularnym motywem świątecznych filmów jest
„Opowieść wigilijna” Dickensa – powstało już mnóstwo adaptacji, ale z tych,
które przyszło mi obejrzeć, najbardziej zapadła mi w pamięć pierwsza, jaką
widziałam, będąc jeszcze dzieckiem – „Opowieść wigilijna Myszki Miki” z1983
roku. Nie od razu przypadła mi do gustu - początkowo wydawała mi się nieco przygnębiająca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Słyszeliście, że wkrótce ma pojawić się nowa wersja
„Kevina”? Co o tym sądzicie? Dobry pomysł, by odświeżyć klasyka dla młodszych
widzów, czy profanacja i niepotrzebne odgrzewanie starych kotletów?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Muzyka</span></h3>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Dobierając muzykę, która umila mi przygotowania do Świąt,
również stawiam na klasykę: „Rockin’ around the christmas tree”, „Let it snow”,
„Santa baby”, „All I want for christmas is you”, „Sleigh bells”. Czasem jednak
dla odmiany wybieram odświeżone wersje znanych hitów – wszakże w sieci aż roi
się od coverów nagranych w najróżniejszych aranżacjach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Świąteczne DIY</span></h3>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Nigdy nie zapomnę łańcuchów na choinkę, które tworzyłam w
dzieciństwie, sklejając ze sobą kawałki kolorowego papieru. Obecnie wybór
surowców do DIY jest znacznie szerszy, niż wtedy – sklepowe półki aż uginają
się od brokatowych klejów, cekinów, sztucznych klejnocików, wzorzystych
papierów i tasiemek, metalicznych gwiazdek i wszelkich ozdobników, które można
wykorzystać do świątecznej twórczości. Ze stroikami nie wyrobiłam się w tym
roku, za to udało mi się przygotować kilka kartek z życzeniami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">A Wy? Macie swoje świąteczne klasyki? Ulubione rzeczy,
których nie może zabraknąć w tym pięknym, magicznym okresie, albo takie, które
przywołują najpiękniejsze wspomnienia?<o:p></o:p></span></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-55774530034854606042019-12-16T14:34:00.001-08:002019-12-16T14:38:41.959-08:00Warto rozważyć<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-FVjNGLe7nQ0/XfgHDiQvPKI/AAAAAAAABMc/Fe6dgeTcppEsB2BynMl802LQr1ynLv5NQCNcBGAsYHQ/s1600/R_BL_mandala.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1555" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-FVjNGLe7nQ0/XfgHDiQvPKI/AAAAAAAABMc/Fe6dgeTcppEsB2BynMl802LQr1ynLv5NQCNcBGAsYHQ/s320/R_BL_mandala.jpg" width="311" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wzór z kolorowanki, pokolorowany markerami z Action (kupionymi "na próbę")</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">To miał być post
na listopad, bo jesienią często pojawiają się akcje społeczne zachęcające do
profilaktyki chorób nowotworowych, ale ja jak zwykle spóźniona… I zamiast pisać
o Świętach, będę Was chorobami straszyć. Ale nie ma tego złego, na dbanie o
zdrowie zawsze jest dobry czas, a o Świętach jeszcze pewnie napiszę ;)<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wiele osób nie
pali się do badań profilaktycznych, pomimo iż nie trzeba chyba nikomu
tłumaczyć, że wczesne wykrycie choroby daje większe szanse na jej wyleczenie.
Postanowiłam zatem przyjrzeć się ulubionym wymówkom powstrzymującym wielu z nas
od badania się i dbania o zdrowie.</span></span><br />
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span></span><br />
<a name='more'></a><span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<h3 style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PL"><span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;">1 </span></span><span lang="PL"><span style="font-size: small;"><span style="color: purple;">1.Bo
jeszcze mi coś wykryją </span><o:p></o:p></span></span></span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">I nie daj Boże będzie we wczesnym stadium, które można wyleczyć. O nie, to
by było takie banalne. Znacznie lepiej poczekać, aż zaczną się dolegliwości –
może uda się usłyszeć mityczne „Zostało Pani/Panu kilka miesięcy życia”. Prawie
jak w hollywoodzkim filmie! Wtedy będzie można wszystko przewartościować,
wyruszyć w jakąś inspirującą podróż i pofilozofować nad sensem istnienia. A tak
na serio: niektóre choroby rozwijają się latami nie dając objawów a to, że choroba
nie została zdiagnozowana (bo się nie badamy), nie znaczy, że jej tam nie ma –
kiedy objawy się pojawią, może być już za późno. Niby oczywista rzecz, a
jednak….</span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wykrycie nowotworu wywraca życie do góry nogami i nic dziwnego, że
wykonanie badania, które może do tej sytuacji doprowadzić, budzi lęk, ale czy
opóźnienie tej chwili zmienia cokolwiek na lepsze? Jeśli jesteśmy chorzy, ten
moment i tak w końcu nastąpi… Niektórzy mówią, że wolą nie wiedzieć, nie
stresować się, jeśli już, to umrzeć nagle. Podejrzewam, że powoduje nimi lęk
przed cierpieniem, wyczerpującym leczeniem i związanym z tym stresem.
Nieleczony nowotwór może wykańczać „szybko”, ale chyba nie aż tak, jak by sobie
tego życzyli – to nie jest kwestia kilku minut. Powiedzmy, że to miesiące,
tygodnie… Ale nie jest tak, że człowiek przez ten czas żyje sobie zupełnie
normalnie, bezboleśnie, aż nadchodzi ten dzień, pstryk- i koniec. Nie. Jeśli kogoś dopada choroba, która tak niszczy
organizm, że doprowadza go do śmierci, to nie spodziewałabym się, że to
przyjemny lub niezauważalny proces.. .<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<h3 style="text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PL"><span style="color: purple;"><span style="font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;"> </span><span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="PL"><span style="background-color: white; color: purple; font-size: small;">2. A co
ja się będę ograniczać... Popatrz, wujek X
to całe życie pił, palił, obżerał się i w ogóle o siebie nie dbał i żył 90 lat
w dobrym zdrowiu, a ciotka Y nie piła, nie paliła i na raka zmarła. Nie wiadomo, co komu pisane,
ot co! Na coś trzeba przecież umrzeć.</span></span></span></h3>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="PL"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Mówi się, że gdy ktoś ma pecha, to w drewnianym kościele cegła mu na głowę
spadnie. Widocznie wujek X miał szczęście, a ciotka Y pecha, ale to wyjątki
potwierdzające regułę – większość nowotworów ma podłoże środowiskowe. Swoim
postępowaniem możemy zmniejszyć lub zwiększyć PRAWDOPODOBIEŃSTWO ich wystąpienia,
ale nigdy nie ma 100% pewności. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Zapewne są ludzie, którzy całe swoje życie podporządkowują
„niezachorowaniu”, odmawiając sobie wszystkiego, co miałoby choćby śladowe
ilości szkodliwych substancji, żyją według ścisłego harmonogramu ćwiczeń, diety
etc. Nie każdy jest zdolny do takich
poświęceń (niejeden też pewnie pomyślał: oni będą żyli długo, tylko po co?),
ale warto chyba zachować jakiś zdrowy balans, prowadząc życie, które daje
satysfakcję, a jednocześnie w miarę możliwości unikać ekspozycji na szkodliwe
czynniki: zwracać uwagę na etykiety żywności, oznaczenia opakowań, starać się
znaleźć czas na aktywność fizyczną, wybierać zdrowsze alternatywy tam, gdzie
mamy wybór. Jedna paczka chipsów, frytki czy cheeseburger raz na jakiś czas nas
nie zabije, ale już regularne ich spożywanie nie przysłuży się zdrowiu - szacuje się, że prawdopodobnie aż 30%
przypadków nowotworów złośliwych wiąże się z nieprawidłowym żywieniem.</span></div>
<span lang="PL" style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="line-height: 115%;"><span lang="PL" style="text-indent: -18pt;"><span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;"><br /></span></span></span></div>
<span lang="PL" style="line-height: 115%;">
</span>
<h3 style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="line-height: 115%;">
<span style="color: purple; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;"><span lang="PL" style="line-height: 115%; text-indent: -18pt;"> </span><span lang="PL" style="line-height: 115%; text-indent: -18pt;">3. Mnie to
nie dotyczy. Czuję się dobrze. Wolę o tym nie myśleć. Co będzie, to będzie.</span></span></span></h3>
<span lang="PL" style="line-height: 115%;">
</span><br />
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span lang="PL" style="font-size: 11.5pt; line-height: 115%;">Ciężka, śmiertelna
choroba to coś niemal abstrakcyjnego dla kogoś, kto nigdy się z nią nie
zetknął. Tworzy bezimienne liczby w statystykach, dotyka te nieszczęsne dzieci
ze spotów różnych fundacji, czasem osoby ze świata show biznesu, albo kogoś z
dalszej rodziny. Dużo się o nim mówi, nieraz pokażą w telewizji jakiegoś
chorego, napomkną, że potrzeba pieniędzy na leczenie, że się długo czeka na
terapię albo coś w tym stylu. Czasem się nawet słyszy, że ktoś na to umarł. Ale
to dotyczy innych ludzi, MNIE się to nie może przydarzyć. Brzmi absurdalnie,
ale odnoszę wrażenie, że wielu z nas podświadomie w to wierzy. Pytanie brzmi,
czy gatunek homo sapiens dzieli się na jakieś podgatunki - te, którym pisane są
nieszczęścia i cierpienia oraz te, które pobłogosławione są gwarancją nigdyniezachorowania
? Oczywiście, że nie. Zagrożenie istnieje dla każdego z nas, niezależnie od
tego, czy i jak często o nim myśli.</span><span lang="PL" style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> Nie
namawiam nikogo do popadania w paranoję, ale do wyrobienia sobie pewnych
nawyków, znalezienia w grafiku odrobiny
czasu na badanie swojego stanu zdrowia. To jak z kontrolą u dentysty – jej brak
nie sprawi, że próchnica zniknie, ona będzie się dalej rozwijać, a lepiej chyba
wykryć ją, gdy jest niewielka, niż gdy konieczne będzie kanałowe. Warto
pamiętać, że</span><span lang="PL" style="font-size: 11.5pt; line-height: 115%;"> za każdą pojedynczą cegiełką budującą przerażające statystyki stoją
godziny cierpienia, lęku i niepewności, wyczerpujące terapie i rodzinne dramaty,
a nierzadko też przedwczesne zgony. To wszystko może stać się także naszym
udziałem. I tak, zdarza się, że pomimo
profilaktyki ktoś choruje i umiera. Czy to powód, by ją sobie odpuścić? Cóż… Zdarza
się też, że dom zostaje okradziony, pomimo zabezpieczeń antywłamaniowych. Czy
oznacza to, że powinniśmy opuszczać swoje lokum pozostawiając drzwi otwarte na
oścież?</span></span></div>
Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-43636178718970653422019-11-05T05:24:00.002-08:002019-11-05T05:25:51.713-08:00Jesień i DIY na Święto Zmarłych<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-BHgCHiwizuw/XcFs6uOiGlI/AAAAAAAAAPA/S1OPQhDqFTUSC02RSqfOe18FQCTxbuVeACNcBGAsYHQ/s1600/R_Katedra%2BWroc%25C5%2582aw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="540" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-BHgCHiwizuw/XcFs6uOiGlI/AAAAAAAAAPA/S1OPQhDqFTUSC02RSqfOe18FQCTxbuVeACNcBGAsYHQ/s320/R_Katedra%2BWroc%25C5%2582aw.jpg" width="180" /></a></div>
<br />
<b><span style="color: purple; font-size: large;">Jesień</span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Był czas, kiedy nie lubiłam jesieni. Kojarzyła mi się z końcem wakacji i przemijaniem. Ale później mi się odmieniło, zaczęłam dostrzegać urok jej ciepłych barw, rześkiego powietrza i wirujących złotych liści... W tym roku jest zresztą wyjątkowo piękna. Przypomina mi czasy, kiedy kompletowałam wyprawkę i ruszałam do szkoły z plecakiem pełnym pachnących nowością książek, starannie wyselekcjonowanych zeszytów i uporządkowanym piórnikiem. Przyznam, że trochę mi tego brakuje - najchętniej wróciłabym do szkoły albo na uczelnię. Cóż, pewne etapy życia docenia się dopiero, kiedy przeminą. Teraz jesień jest dla mnie bardzo kreatywną i inspirującą porą roku. Odnajduję pozytywy nawet w tych zimnych, szaroburych dniach, okraszonych siąpiącym deszczem - siedzenie pod puszystym kocykiem z kubkiem czekolady/herbaty, w wygodnym fotelu, skąpanym w ciepłym świetle lampy nigdy nie jest przyjemniejsze niż wtedy, gdy na zewnątrz hula wiatr z deszczem - rozkoszuję się wówczas myślą, że jestem po tej stronie okna, a nie po tamtej :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Powyższe zdjęcie zostało zrobione jeszcze latem, ale użyłam go do zilustrowania postu ze względu na kolorystykę. Rysunek był wykonany jakimiś pastelami dla dzieci, które kupiłam z ciekawości. Prawdę mówiąc, nijak się ma do rzeczywistości, bo z daleka nie widziałam dobrze szczegółów, a czego nie dowidziałam, to zmyśliłam ;) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="color: purple; font-size: large;">Święto Zmarłych</span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Dzień Wszystkich Świętych dla wielu z nas jest okazją do zadumy, dniem, kiedy pielęgnujemy pamięć o bliskich, którzy odeszli. Wspominamy ich, porządkujemy ich groby, zapalamy znicze. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Pamiętam, że gdy byłam dzieckiem, zawsze 1 listopada wierciłam rodzicom dziurę w brzuchu, by iść na cmentarz po zmroku. Setki płonących zniczy wyglądały wtedy tak niesamowicie. No i ta złota łuna na tle czarnego nieba, którą widać było już z daleka. Minęło jednak trochę czasu i spoglądam na tę tradycję nieco inaczej. Oczami wyobraźni widzę tony tandetnych sztucznych kwiatów oraz zniczy (które nie nadają się do recyklingu) zalegające na wysypiskach. Poza tym, większość zarówno jednych jak i drugich jest moim zdaniem kiczowata i zwyczajnie brzydka (Ach te plastikowe podstaweczki malowane na złoto i hit sezonu - sztuczne diamenciki - Luksusowość tak bardzo...). W tym roku ozdabiając groby bliskich postawiłam zatem na coś bardziej naturalnego i sezonowego: trochę szyszek, jarzębiny, orzechów, słomiana podstawka z Action i klej na gorąco... Nie wiem, jak ten ostatni wpływa na środowisko, ale wydaje mi się, że i tak lepsze to niż plastikowy stroik... W przyszłym roku rozejrzę się za jakąś bardziej ekologiczną alternatywą, rozważam też stworzenie własnych zniczy, bez plastiku. Co sądzicie o takich rozwiązaniach? Wiem, że nie każdego stać na żywe kwiaty, które nie postoją długo, ale w tym wypadku efekt jest chyba całkiem przyjemny, a koszt był niewielki, przedsięwzięcie wymagało jedynie trochę czasu (jeden stroik zajął mi ok. 1.5h). 1 podstawka - 4PLN, klej - 8PLN (starczyło na 3 wieńce), szyszki, orzechy, jarzębina itd - za darmo. Pewnie nie każdemu się to podoba, ale sądzę, że moi pradziadkowie i dziadek, których miejsca pochówku te twory teraz zdobią, nie poczuliby się urażeni, zresztą, prababcię pamiętam jako zwolenniczkę rzeczy naturalnych - dziarską staruszkę w goglach zbierającą głóg, lub przemierzającą okoliczne łąki w poszukiwaniu jakichś magicznych ziółek.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ahisUNzxU0g/XcFjq9DS5RI/AAAAAAAAAOw/thMYl-NtwP8q4xW2AYknJEy_tGY2sD19wCNcBGAsYHQ/s1600/GR_BL_Wieniec%2Bz%2Bszyszek%2B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="515" data-original-width="540" height="305" src="https://1.bp.blogspot.com/-ahisUNzxU0g/XcFjq9DS5RI/AAAAAAAAAOw/thMYl-NtwP8q4xW2AYknJEy_tGY2sD19wCNcBGAsYHQ/s320/GR_BL_Wieniec%2Bz%2Bszyszek%2B1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-taymKhupmJI/XcFjGC9I9eI/AAAAAAAAAOc/LNxkvL_XAS8Kn9O57yw_hNaV8jog_taEgCEwYBhgL/s1600/GR_BL_Wieniec%2Bz%2Bszyszek%2Bi%2Bjarzebiny.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="601" data-original-width="540" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-taymKhupmJI/XcFjGC9I9eI/AAAAAAAAAOc/LNxkvL_XAS8Kn9O57yw_hNaV8jog_taEgCEwYBhgL/s320/GR_BL_Wieniec%2Bz%2Bszyszek%2Bi%2Bjarzebiny.jpg" width="287" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-F4ntLdhX0hA/XcFjq1NumUI/AAAAAAAAAO0/y5Gks8kmrwsB7GaME4jfkl_cZb6zQsNJQCEwYBhgL/s1600/GR_BL_Wie%25C5%2584ce%2Bz%2Bszyszek%2B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="674" data-original-width="540" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-F4ntLdhX0hA/XcFjq1NumUI/AAAAAAAAAO0/y5Gks8kmrwsB7GaME4jfkl_cZb6zQsNJQCEwYBhgL/s320/GR_BL_Wie%25C5%2584ce%2Bz%2Bszyszek%2B2.jpg" width="256" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-88394127152438657762019-10-27T10:09:00.001-07:002019-10-27T10:11:45.074-07:00Szukając księcia<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5fA_JsVbqys/XbXOfwy7RwI/AAAAAAAAAOA/fJeF3iw__9IaEhxdmwUufPaUwQmNa-hIACNcBGAsYHQ/s1600/R_BL_Prince%2Bcharming.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="973" data-original-width="768" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-5fA_JsVbqys/XbXOfwy7RwI/AAAAAAAAAOA/fJeF3iw__9IaEhxdmwUufPaUwQmNa-hIACNcBGAsYHQ/s320/R_BL_Prince%2Bcharming.jpg" width="252" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rysowane w Gimpie. Trochę sobie eksperymentowałam z kolorami i kontrastami :)</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Zawsze sobie obiecywałam, że nie będę oglądać tych bzdur
telewizyjnych o dobieraniu obcych sobie ludzi w pary. No, ale… Przez swoją
słabość do portali plotkarskich nie mogłam przeoczyć istnienia co barwniejszych
rolników, albo tych, co to im eksperci znajdują małżonków, bo wszyscy oni wyrastają
na jakąś nową kategorię celebrytów… Do tego leniwy wieczór na kanapie w
salonie, telewizyjny „gadacz” dotrzymujący towarzystwa przy kolacji… No i siłą
rzeczy, mniej więcej wiem, kto tam był kim. Ostatnio na przykład sporo się
mówiło o rolniku, który nie wybrał żadnej z kandydatek na żonę. No i się
zaczęło w komentarzach. Jedni bronili jego decyzji, bo nic na siłę, skoro żadna
mu się nie spodobała. Inni zaś cisnęli szyderę, że pewnie się spodziewał
dwudziestolatek o aparycji modelek, a sam nie najmłodszy, nie
najprzystojniejszy itd…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Troskliwie
zauważano też, że powinien brać, co dają, inaczej już na zawsze zostanie sam… Skłoniło
mnie to do pewnych refleksji na temat tego, jak społeczeństwo postrzega
dobieranie się w pary. I przyznam, że internetowe dyskusje dostarczyły mi
sporej ilości materiału do analizy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="PL" style="line-height: 115%;"></span></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 26.6667px; font-weight: 700;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="line-height: 115%;"><span style="color: purple;">Byle był!<o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 20.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Jak myślicie, jaka jest szansa, że atrakcyjna dwudziesto-
lub trzydziestolatka skusi się na przeciętnego pana z dziećmi, który dawno już
przekroczył 40-tkę (zakładamy, że on nie jest milionerem, a ona pazerną
łowczynią majątków)? Jakieś tam są, w końcu ludzie mają różne upodobania, ale
raczej marne, nie czarujmy się. Prawdopodobieństwo, że jeśli będzie wybrzydzał,
to żadnej nie znajdzie i zostanie sam jest spore. Ale co z tego? To jego wybór,
jego ryzyko.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zauważyłam, że spora grupa
ludzi żywi przekonanie, że każdy partnera musi mieć. Nieważne, jakiego, byle
był! Nie spotkałaś nikogo, kto ci się podoba (i jest w twoim zasięgu), trudno,
bierz kogokolwiek, kto tam się nawinie. Inaczej zemrzesz samotnie w otoczeniu
stada kotów, a sąsiedzi zorientują się dopiero, gdy zaczniesz śmierdzieć albo
kapać im z sufitu… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="line-height: 115%;"><span style="color: purple;">Brzydcy są dla brzydkich</span><span style="font-size: 16pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Brzydkim ludziom podobają się inni brzydcy ludzie,
prawda?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Hmm… no nie.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kryteria atrakcyjności są mniej więcej
podobne dla wszystkich (mniej więcej, bo wśród miliardów ludzi zawsze się
znajdzie ktoś, kto ma inne zdanie) i mają podstawy w ewolucji naszego gatunku
(zasadniczo lubimy proporcjonalność i cechy wyglądu świadczące o zdrowiu). Nie
jest także powiedziane, że jeśli sami posiadamy jakąś cechę, to musi nam się
ona podobać u innych. Nie powinno więc nikogo dziwić, jeśli otyłej pani marzy
się książę z Królestwa Crossfitu i Odżywek Białkowych. Ma do tego stuprocentowe
prawo. Pomarzyć każdy może, ba, może nawet wcielić te marzenia w rzeczywistość,
jeśli znajdzie zainteresowanego księcia. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>I nikomu nic do tego. Czy jest coś złego w
tym, że owej pani nie podobają się korpulentni panowie? Nie, bo nie mamy wpływu
na to, czy nam się coś podoba, czy nie. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Natomiast
określenie „nie w moim typie” w zupełności wystarczy, nie trzeba go urozmaicać
wywodami na temat tego, jacy to grubi faceci są obleśni, leniwi i w ogóle fuj.
Krytykowanie czyjegoś wyglądu jest ZAWSZE szczytem buractwa, niezależnie od
tego, czy jest się chodzącym ucieleśnieniem piękna czy bardzo nam do niego
daleko. Robiąc to, sami się prosimy o analogiczny komentarz odnośnie naszej
aparycji… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">W naszym społeczeństwie pokutuje przekonanie, że <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>by móc oczekiwać kogokolwiek, kto stoi na
skali atrakcyjności powyżej Quasimodo, musisz spełnić wyśrubowane kryteria
(szczególnie, jeśli jesteś kobietą). Jeśli nie masz na koncie żadnego tytułu
miss, każda pożądana przez ciebie cecha partnera automatycznie zaliczana jest
do kategorii pt.„wymagania z kosmosu”. No bo jeśli nie jesteś miss, to wszyscy
ci się muszą podobać - Sama jesteś brzydka, to czego chciałaś, hę? Ciesz się,
jeśli w ogóle ktokolwiek cię zechce. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Jako przykład mogę podać historię legendarnego
bruneta, którego rzekomo wymarzyła sobie dobrana przez ekspertów reality show
panna młoda (choć sama chyba nawet o tym nie wspomniała).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wybranek nie przypadł jej do gustu, toteż
szybko zebrało się oburzone internetowe jury, by z aptekarską dokładnością wypunktować
wszystkie niedoskonałości (w większości wyimaginowane, moim skromnym zdaniem)
owej pani i dowieść, że nie miała prawa do jakichkolwiek oczekiwań. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Niektórzy nieprzystawanie do przyjętych kanonów piękna
potrafią nadrobić innymi atutami lub wytrwałością w poszukiwaniach i na przekór
przeciwnościom jednak znajdują obiektywnie atrakcyjnych partnerów.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>O ile w przypadku facetów ludzie potrafią
sobie to jakoś wytłumaczyć (na kasę poleciała, albo na pozycję, ewentualnie „kobiety
nie zwracają uwagi na wygląd”), o tyle w drugą stronę to już wymyka się
wszelkim prawom logiki. „Ale jak, ja się pytam? NO JAK? Co on w niej widział?” Odnoszę
wrażenie, że w niektórych reakcjach niedowierzanie miesza się ze swego rodzaju
oburzeniem, jakby ktoś ośmielił się bezczelnie sięgnąć po zakazany owoc, coś,
co mu się z racji wyglądu nie należy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><span style="color: purple;">Brzydki/a. Na
pewno ma fajny charakter. </span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Lubimy wierzyć, że świat jest sprawiedliwy, że jeśli
czegoś brakuje nam na jednym polu, to musi to być zrekompensowane na innym. I
tak pokutuje stwierdzenie, że jeśli kogoś natura nie obdarzyła pięknym
wyglądem, to musi mieć cudowną osobowość, z kolei atrakcyjny człowiek musi być
pusty, płytki i głupi. Aha, no i na 100% zdradza! A teraz wybaczcie, jeśli
właśnie zrujnuję wasz światopogląd, ale Natura ma głęboko w pompce nasze
poczucie sprawiedliwości i bywa tak, że jeden w genetycznej ruletce bierze
wszystko, inny nic, albo i jeszcze gorzej. Tak, piękni ludzie potrafią być
bardzo inteligentni i mieć interesującą osobowość, a ci mniej piękni potrafią
być wredni, podli, nudni i chamscy. Z osobistych doświadczeń mogę powiedzieć,
że najpaskudniejsze charaktery, jakie zdarzało mi się w życiu spotkać,
powierzchownością w niczym nie przypominały modeli i modelek z reklam
bielizny…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<b><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;"><span style="color: purple;">Mnie się
podoba, więc tobie też musi</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Ej, może zjemy sobie lody?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>- No spoko,
ale mam ochotę na borowikowe…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Pogięło cię? Kto może lubić coś takiego… Poza
tym, nie mają borowikowych, weź sobie czekoladowe.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Ale ja nie lubię czekoladowych…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Co? Jak możesz nie lubić! Czekoladowe są takie
fajne, słodziutkie i wszyscy je lubią, więc ty też powinnaś!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- No, ale nie smakują mi.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Ale dlaczego?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Po prostu mi NIE SMAKUJĄ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Nie rozumiem, jak mogą ci nie smakować.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Nie mam na to wpływu.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;">- Pff... Ale ty głupia jesteś. To najwyżej nie zjesz żadnych, bo
tu nie ma takich, jak lubisz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Tak można by, posługując się
analogią, streścić dyskusje na temat preferencji w wyborze partnera. Ogromna
liczba osób nie potrafi przyjąć do wiadomości, że to, co im się podoba, może
się nie podobać komuś innemu. W dodatku bronią swoich wyborów jak
niepodległości, jakby chcieli przekonać innych, że ich preferencje są lepsze. A
upodobania to przecież coś osobistego – każdy ma swoje i to nimi powinien się
kierować, a nie opiniami innych ludzi. Podobnie rzecz wyglądała w komentarzach
na temat niezadowolenia wspomnianej wcześniej panny młodej ze „Ślubu od
Pierwszego Wejrzenia”. Częste były opinie w stylu „ale on przecież taki fajny,
nawet całkiem przystojny, no i na pewno ma fajny charakter. Jak może jej się
nie podobać? Co za pusta lala”. Zwyczajnie – nie podobał jej się i tyle. Co z
tego, że podobał się komentującym, skoro to nie oni mieliby z nim dzielić życie
(i łóżko). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><span style="color: purple;">Dla facetów liczy się tylko wygląd, a dla kobiet kasa</span></span></b><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Cóż, podstaw takich preferencji
należy upatrywać w ewolucji: dobry wygląd kobiety wskazywał na to, że jest
zdolna do wydania na świat zdrowego potomstwa. Mężczyzna zaś miał zapewnić
owemu potomstwu byt – stąd znaczenie statusu społecznego i zarobków. „Mężczyźni
są wzrokowcami, tego nie przeskoczysz” – słyszy się nieraz. Toż to sama natura
przecie, nic złego, nie? To skąd hejt na kobiety szukające majętnych partnerów?
Wszakże to też ewolucyjne przystosowanie. Jednak jeśli ktoś wierzy, że takie podejście
sprawdza się w 100% przypadków, śpieszę przypomnieć, że mamy XXI wiek,
motywacje części społeczeństwa nieco się zmieniły… Są kobiety – wzrokowcy i
mężczyźni – materialiści. Tylko wciąż nie wypada się do tego przyznawać. Jeśli
jesteś kobietą, to masz podwójnie przekichane, bo nie wypada ci być ani jednym,
ani drugim… Nie możesz przyjmować jako kryterium pozycji społecznej czy
majątku, bo to czyni z ciebie wyrachowaną materialistkę, blacharę etc. Nie
możesz też oczekiwać, żeby partner ci się podobał wizualnie, bo wówczas jesteś
pustakiem i idiotką. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ludzie nie
rozumieją, że dla wzrokowców wygląd jest raczej warunkiem koniecznym, ale nie
wystarczającym i przyjmują, że polecisz na przystojniaka, choćby miał IQ
dżdżownicy (nie mówiąc już o 100% prawdopodobieństwie zdrady).<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><span style="color: purple;">Nie warto szukać atrakcyjnego partnera, bo i tak się wszyscy zestarzejemy i zbrzydniemy</span><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Nie warto też się zdrowo
odżywiać, uprawiać sportów i kupować kremów przeciwzmarszczkowych. Nie warto
dbać o jakość swojego życia, bo przecież wszyscy kiedyś umrzemy i na co nam to?
Ale życie mamy TYLKO jedno i chyba jednak warto je przeżyć tak, by dawało nam
szczęście i satysfakcję. Nie wierzę, że można dotrwać do starości z osobą, w
której podoba nam się wyłącznie wygląd. Czasami strzała Amora trafia w najmniej
oczekiwanym momencie i łączy dwie osoby zupełnie niezgodnie z ich
wcześniejszymi oczekiwaniami. Ale czy to znaczy, że trzeba dawać szansę każdej
relacji, nawet, jeśli od razu czujemy, że to nie „to”, bo a nuż zaiskrzy? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL;">Uważam, że wyśrubowane wymagania
wobec partnera są trochę jak ryzykowna inwestycja. Być może pewnego dnia będziesz
pić szampana na własnym jachcie, ale równie dobrze możesz stracić wszystko i
wylądować pod mostem. Niektórzy redukują oczekiwania, bo wolą mniejszy zysk, za
to spokojniejsze, pewne życie z pracą na etacie. Żadna z tych dróg nie jest ani
lepsza, ani gorsza - jedni i drudzy mogą żałować swoich decyzji, dlatego każdy
powinien podejmować je sam.<o:p></o:p></span></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-43366501001642549942019-10-12T12:55:00.000-07:002019-10-12T12:56:23.073-07:00Co nowego? Po urlopieSkończył mi się urlop. Wakacyjne plany nie wypaliły, nad czym ubolewam, ale postarałam się nie zmarnować czasu.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Y6o0y7-5mS8/XaIhMqSJahI/AAAAAAAAANY/wlaA3AsiOHYgPHOV8B2METq73EJhMiG0ACNcBGAsYHQ/s1600/fadiczekjesienny3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-Y6o0y7-5mS8/XaIhMqSJahI/AAAAAAAAANY/wlaA3AsiOHYgPHOV8B2METq73EJhMiG0ACNcBGAsYHQ/s320/fadiczekjesienny3.jpg" width="240" /></a><a href="https://1.bp.blogspot.com/-z6w2iETnp1o/XaIg2ZdbISI/AAAAAAAAANU/2k-xq1Rd-dkMuZVZ7NNxAmsTDPERoBXPQCNcBGAsYHQ/s1600/jesiennyfadiczek2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-z6w2iETnp1o/XaIg2ZdbISI/AAAAAAAAANU/2k-xq1Rd-dkMuZVZ7NNxAmsTDPERoBXPQCNcBGAsYHQ/s320/jesiennyfadiczek2.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b><br /></b>
<b></b><br />
<a name='more'></a><b><br /></b>
<b>Jesienne spacery</b><br />
<br />
Lubię wczesną jesień ze względu na jej walory spacerowe: jeszcze ciepło, ale już nie upalnie, rześkie powietrze, nasycone kolory. Staram się co nieco uwiecznić na zdjęciach, ale że sprzęt nienajlepszy, zwykle z marnym skutkiem. Czasem próbuję to nadrobić późniejszą obróbką. To zdjęcie Panicza z lewej nie jest najnowsze, ale wpisuje się w klimat. Trochę przy nim gmerałam, ale bardziej dla zabawy niż efektu. Niestety zgubiłam gdzieś oryginał, więc nie pokażę Wam, jak wyglądał "przed".<br />
<br />
<br />
<br />
<b>"(Nie)znajomi"</b><br />
<br />
Znalazła się też chwila na wypad do kina, okraszona oczywiści<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">e solidną porcją nachosów... Wybór padł na film "(Nie)znajomi" - polski remake włoskiego przeboju "<span style="background-color: white; color: #545454; font-size: 14px;">Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”</span>. Przyznam szczerze, że dużą część mojej uwagi pochłaniało podziwianie mieszkania filmowych Ewy (Kasia Smutniak) i Tomka (Tomasz Kot) - wy</span>dawało mi się takie przytulne, ale jednocześnie wyważone i z klasą (to takie moje skrzywienie - zawsze chciałam mieszkać w lokum, którego elementy wystroju wyglądają na takie, jak miały być, a nie takie, jakie akurat były na promocji)... Ale do rzeczy: Film opowiada o grupie znajomych, którzy podczas spotkania wpadają na pomysł, by wszystkie otrzymane wiadomości czytać na głos, a połączenia odbierać na głośnomówiącym... Jak można się spodziewać, na jaw wychodzą różne grzeszki, które mącą nieco iluzję uporządkowanego życia. Historia jest zgrabnie poprowadzona, film dość zabawny, momentami nawet nieco refleksyjny... Co prawda wolałabym, by wspomniane "grzeszki" były nieco bardziej oryginalne, mniej przewidywalne, ale i tak był to miło spędzony czas. A swoją drogą, nigdy bym się nie zgodziła wziąć udziału w takiej zabawie, gdybym miała tyle na sumieniu...<br />
<br />
<b>Książki i filmy</b><br />
<br />
Wreszcie znalazłam nieco czasu na czytanie: przeczytałam "Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyens oraz "Wszystko za Everest" Jona Krakauera, a zaraz potem obejrzałam film na podstawie pierwszej z nich oraz "Everest" (2015), opowiadający o wydarzeniach opisanych w drugiej. Być może poświęcę im osobny wpis, żeby nie rozpisywać się zanadto, nadmienię jedynie, że w drugim przypadku była to dobra decyzja (najpierw książka, potem film) - łatwiej było mi się połapać, kto jest kim i zrozumieć istotę problemów, z jakimi musieli się mierzyć uczestnicy wyprawy na "dach świata".<br />
<br />
<br />
<b>Zdrowo, fit i inne takie</b><br />
<br />
Mając nieco więcej wolnego czasu, próbowałam nawrócić rodzinę i siebie na zdrowszy tryb życia - wstawałam wcześnie, robiłam kanapki ze świeżo zerwanym jarmużem, sałatki, serwowałam jakieś tofu-srofu, szpinaczki itd... Aż wjechały wspomniane wcześniej nachosy i poddałam się ostatecznie i definitywnie.<br />
<br />
Nie wiem, jak Wy, ale gdy kończą mi się wolne dni, zawsze mam poczucie, że mogłam zrobić więcej, lepiej się zorganizować... Na pocieszenie mówię sobie, że przynajmniej wypoczęłam za wszystkie czasy.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ATW5H9Rrp9g/XaIvUVFn4iI/AAAAAAAAANo/TKDeXzb72nEtja7yAFi5iCm4K4pKDPS6QCNcBGAsYHQ/s1600/wloska%2Bsalatka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1381" data-original-width="1600" height="276" src="https://1.bp.blogspot.com/-ATW5H9Rrp9g/XaIvUVFn4iI/AAAAAAAAANo/TKDeXzb72nEtja7yAFi5iCm4K4pKDPS6QCNcBGAsYHQ/s320/wloska%2Bsalatka.jpg" width="320" /></a></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-8521286752735932870.post-8071069289699634152019-09-20T15:04:00.000-07:002019-09-20T15:06:31.384-07:00MPK - Doznania wszelakie<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ua1fQMMRMpA/XYVK_gBNybI/AAAAAAAAAMo/JANZP_DGL8UXgVPRkwIwJIBPte01smqEgCNcBGAsYHQ/s1600/R_BL_MPK_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="988" data-original-width="1600" height="197" src="https://1.bp.blogspot.com/-ua1fQMMRMpA/XYVK_gBNybI/AAAAAAAAAMo/JANZP_DGL8UXgVPRkwIwJIBPte01smqEgCNcBGAsYHQ/s320/R_BL_MPK_1.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Autobus w gorący letni dzień" - promarkery</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><o:p><br /></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Witajcie! Dzisiejszy post może się wydać nieprzystający do panującej w
kraju aury, ale to dlatego, że inspiracja przyszła nieco wcześniej. Jest
wynikiem mojej refleksji nad podróżowaniem komunikacją miejską, które mogłyby
stać się nieco przyjemniejsze (może nie przyjemne, ale chociaż mniej uciążliwe),
gdyby część pasażerów zmieniła swoje nawyki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"></span><br />
<a name='more'></a><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Poranne korki stanowią nieodłączny element krajobrazu mojego miasta. Gdy
rozejrzeć się po tworzących je samochodach, okazuje się, że ogromna część
zawiera po jednej osobie… A gdyby tak ci wszyscy ludzie przesiedli się do
autobusów/tramwajów? Według oficjalnego miejskiego portalu, autobus pomieści
tyle osób, co 100 aut osobowych… Ciężko mi to sobie wyobrazić, albo raczej, nie
chciałabym jechać w takich warunkach, ale mniejsza… W każdym razie, autobus na
pewno jest ekologiczną alternatywą dla auta. Z takiego też założenia wyszła
pani Iksińska, postanawiając porzucić podróże autem na rzecz komunikacji
miejskiej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Jako że podróż zaczynała na jednym z pierwszych przystanków, bez trudu
znalazła miejsce siedzące.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zadowolona,
wyciąga książkę i pogrąża się w lekturze. We własnym samochodzie musiałaby
skupić się na jeździe, co oznacza, że właśnie zyskała dodatkowe pół godziny na
czytanie – cóż za oszczędność czasu… PIUUU-PIU-PIU-PIM-PIUU!!!!!<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Wściekły pisk elektroniki rujnuje
chłodny klimat skandynawskiego kryminału. JAK ŚLICZNIE POZBIERAŁEŚ TE OWOCE! –
skrzeczy infantylny głos z tabletu dziecka siedzącego naprzeciwko. Pomimo tych
werbalnych katuszy, kobieta obok niego, najpewniej mama, ma wyraz ulgi na
twarzy – dla niej to chwila spokoju. Czy dzieci naprawdę lubią takie dźwięki? –
zastanawia się pani Iksińska. Jedno jest pewnie – dorośli nie lubią, gdy
podniecone grą dzieci wierzgają i szorują im butami po jasnych spodniach.
Zakłopotana, zwróciła uwagę kobiecie. „Wojtusiu, nie kop pani”- recytuje
kobieta, niczym syntezator mowy, nie podnosząc wzroku znad ekranu smartfona. Jak
można się spodziewać, bez rezultatu. Na szczęście, wkrótce wysiedli.
Poirytowana Iksińska próbuje otrzepać brud. Ma nauczkę, by nie siadać na tych
„poczwórnych” miejscach. Nic to, jakoś dotarła na miejsce. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Powrót do domu. Środek lata, godziny popołudniowe. Kompletna żarówa. Z
sykiem otwierają się podwójne drzwi. W środku aż czarno. Iksińska bierze
głęboki oddech, zastanawiając się, czy wystarczy jej tlenu do końca trasy.
Autobus przedziera się przez miasto, jest korek, powietrze stoi. Wyprzedzają go
staruszki z torbami na kółkach, drepczące po chodniku obok. Ludzie wiszą na
rurkach niczym wielkie kiście winogron. Iksińska znajduje kilka wolnych
centymetrów, których może się uczepić. Kolejny przystanek. „Więcej was matka nie
mieli?” – sapie w myślach na widok nowych mas ludzi ładujących się do środka.
Nie ma się już gdzie przesunąć, bo za chwilę straci punkt przyczepienia –
trzyma się ledwie końcami palców. Ze zdumieniem dostrzega w głębi autobusu kilka
wolnych miejsc, a obok nich… wytrwale stoją jakieś kobiety. Najwyraźniej już
się dziś nasiedziały, lub uznały, że wokół są bardziej potrzebujący... Dlatego
zdecydowały się stać tuż obok,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>blokując
im dojście i tworząc sztuczny tłum w przejściu, jakby nie było w nim
wystarczająco ciasno… Iksińska sama chętnie by skorzystała ale… Nie no, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nie da rady, nie przeciśnie się. Klnie w
myślach na miłosierne staczki – gdyby raczyły posadzić te tyłki, mogłaby
chociaż przejść dalej i chwycić się innej rurki, a tak musi dzielić się z
dryblasem, któremu sięga do pachy, a który, chyba z nudów, właśnie gibie się na
wszystkie strony, jakby rozgrzewał się przed występem w klubie Gogo, przy
okazji niemal szorując jej po twarzy spoconymi plecami. Iksińska odwraca głowę
z niesmakiem, ale z drugiej strony wcale nie jest lepiej… Niektórym zupełnie
nie przeszkadza mało intymna atmosfera. Jakaś parka wymienia się śliną i
miłosnymi wyznaniami <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>tuż przed nosem
nieszczęsnej Iksińskiej, dostarczając jej subiektywnie wątpliwych wrażeń
estetycznych. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zdesperowana wbija wzrok w
sufit, ograniczając swoje cierpienia do warstwy werbalnej: <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>„Szeptu-szeptu… Ćmok… ćmok… Kochas mnie? No…
Ćmok, szeptu-szeptu? No, ja tes cie kosiam. Ślllup… Ćmok…” <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">W końcu sytuacja nieco się rozluźnia, dla
Iksińskiej zwalnia się miejsce. Korki też już mniejsze, autobus<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>pędzi, jakby nadrabiał stracony czas.
Iksińska oddycha z ulgą, sięga po książkę. „Przepraszam!” Starszy pan spod okna
już w blokach startowych, choć do przystanku daleko, a autobus właśnie z
impetem wchodzi w zakręt. „Chwileczkę” – mamrocze Iksińska. Wolałaby wstrzymać
się od opuszczania swojego miejsca, aż kierowca skończy manewr. Czuje się
niezręcznie, bo mężczyzna sterczy nad nią wyczekująco. „Przepraszam,
przepraszam!” Kilkoro ludzi pędzi przez korytarz z determinacją w oczach, jakby
się bali, że drzwi otworzą się jedynie na ułamek sekundy, i jeśli nie opuszczą
go w tym czasie, zostaną w nim uwięzieni na wieki. I nie wiedzieć dlaczego,
ZAWSZE, ALE TO ZAWSZE wstają z miejsc akurat wtedy, gdy pojazd gwałtownie
zwalnia, przyśpiesza, a najlepiej – skręca.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">-Eko-sreko- marudzi w myślach Iksińska, powłócząc nogami w drodze do swojego
mieszkania. - <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Jak dobrze, że mam
samochód…<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></div>
<br />Bohomazinghttp://www.blogger.com/profile/05348485326813788428noreply@blogger.com12